Κύριε διευθυντά
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το πόσο δικαιολογημένη είναι η αγανάκτηση όσων μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα είδαν τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής να παραδίδονται στις φλόγες. Οι τραγικές εικόνες έντρομων συνανθρώπων μας, που με όσο σθένος τους απέμενε αντιστέκονταν στη μανία της πύρινης λαίλαπας, δεν πρέπει να ξεχαστούν αυτή τη φορά. Χρέος απαράβατο της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας αποτελεί η προστασία της ανθρώπινης ζωής και δευτερευόντως της περιουσίας των πολιτών που αυτή υπηρετεί.
Οφείλουμε εδώ να αναγνωρίσουμε πως αναφορικά με το πρώτο σκέλος αυτού του χρέους η ενεργοποίηση του κρατικού μηχανισμού κρίνεται εκ του αποτελέσματος και δεδομένης της αντιξοότητας της όλης κατάστασης αρκετά αποτελεσματική. Οι συγκρίσεις φυσικά είναι αδόκιμες, μα η διαδικασία εκκένωσης των περιοχών που διέτρεχαν άμεσο κίνδυνο, ακόμη και με τα φαινόμενα έλλειψης επαρκούς συντονισμού (λιμάνι Αιδηψού), φαίνεται πως γλίτωσε τη χώρα μας από την επανάληψη του εφιάλτη του 2018. Ξαναλέω φυσικά πως δεν μπορούμε να συγκρίνουμε (και πόσο μάλλον εγώ, ως απολύτως μη ειδικός επί του ζητήματος), ωστόσο το γεγονός πως δεν θρηνήσαμε θύματα συνιστά μια ευχάριστη εξέλιξη μέσα στο χάος των ημερών.
Σε ό,τι αφορά τώρα το δεύτερο σκέλος, την προστασία της ιδιοκτησίας των περιοίκων, θεωρώ πως είναι εκτός τόπου και χρόνου η οποιαδήποτε τοποθέτηση αυτοθαυμασμού προερχόμενη από κυβερνητικά χείλη, τη στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι έχουν μείνει κυριολεκτικά στον δρόμο, ενώ και η από πλευράς της αντιπολίτευσης προσπάθεια άντλησης πολιτικού οφέλους από τη φθορά της κυβέρνησης, και μάλιστα με φόντο τα αποκαΐδια που άφησαν πίσω τους οι φλόγες, συνιστά πράξη απροκάλυπτης χυδαιότητας. Τόσο η κομπορρημοσύνη συγκεκριμένων αξιωματούχων όσο και η ακόρεστη δίψα ορισμένων μελών της αντιπολίτευσης για άνευ όρων και πέραν πάσης λογικής επίρριψη ευθυνών ας πάψουν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο διάλογο.
Τα ερωτήματα είναι φυσικά πολλά, το ίδιο και οι (εγκληματικές) παραλείψεις των υπευθύνων. Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε η κλιματική αλλαγή μέσω του πρωτοφανούς καύσωνα, στην ολοκληρωτική καταστροφή των πολύτιμων δασικών εκτάσεων και των περιουσιών που αυτές φιλοξενούσαν, μα ούτε κι αυτό θα πρέπει να αποτελεί μόνιμη επωδό όσων φίλα προσκείμενων στην παράταξη της Ν.Δ. ΜΜΕ επιμένουν να πλέκουν το εγκώμιο του κ. Μητσοτάκη, αδιαφορώντας επιδεικτικά για την τραγικότητα της κατάστασης και παίζοντας με τη νοημοσύνη μας.
Είναι μία από εκείνες τις στιγμές που οι πράξεις –και όχι τα λόγια– κάνουν τη διαφορά. Κυρίαρχο μέλημα της κυβέρνησης αποτελεί πλέον η αποκατάσταση των πληγέντων με μέτρα ουσιαστικής στήριξης και μαζί η θωράκιση του κρατικού μηχανισμού απέναντι σε παρόμοια φαινόμενα με την κατάρτιση ενός βιώσιμου, ρεαλιστικού και συντονισμένου σχεδίου πυροπροστασίας των δασικών εκτάσεων, σε μια περίοδο που οι φυσικές καταστροφές παύουν να αποτελούν δυσάρεστη έκπληξη και σε αντίθεση με εμάς εισέρχονται σε τροχιά κανονικότητας.
Τα παιχνίδια πολιτικού καιροσκοπισμού και οι γελοίες κοκορομαχίες στα βουλευτικά έδρανα ή στις στατιστικές των δημοσκοπήσεων μπορούν για μία φορά να περιμένουν. Γιατί προέχει η ανθρώπινη ζωή. Κι αν καταφέραμε να διαφυλάξουμε την ύπαρξή της, τώρα πρέπει να φροντίσουμε και για την αξιοπρέπειά της.