Κύριε διευθυντά
Σύσσωμος ο ελληνικός λαός απέτισε φόρο μνήμης και τιμής, στο τριήμερο λαϊκό προσκύνημα, στη σορό του κορυφαίου οικουμενικού Ελληνα της Ρωμιοσύνης, μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη (1925-2021), συμβόλου και προτύπου για όλες τις γενιές, που σφράγισε ανεξίτηλα την ταυτότητα του Ελληνισμού.
Το προσκύνημα, σε ατμόσφαιρα πανελλήνιου πένθους, έγινε στο παρεκκλήσι της Παναγίας της Γοργοεπηκόου (που επακούει γρήγορα τις προσευχές) ή αλλιώς του Αγίου Ελευθερίου, προστάτη των επιτόκων γυναικών, γνωστό και ως Μικρή Μητρόπολη, δίπλα στη μεγαλοπρεπή και επιβλητική Μητρόπολη των Αθηνών. Ενα μεσαιωνικό μνημείο, κτισμένο από πεντελικό μάρμαρο, περιορισμένων διαστάσεων (12,20 Χ 7,60 μ.), που διασώθηκε, σαν από θαύμα, αλώβητο και ανήκει αρχιτεκτονικά στον ημισύνθετο τετρακιόνιο σταυροειδή εγγεγραμμένο τύπο με υψηλό «αθηναϊκό» τρούλο και νάρθηκα.
Στο εσωτερικό του ναΐσκου, με κτιστούς πεσσούς που αντικατέστησαν τους αρχικούς κίονες και με ενσωματωμένα στους τοίχους ωραία ανάγλυφα, ξεδιπλώνεται ένα ετερόκλητο υλικό παραστάσεων, διαφορετικών θεμάτων και ύφους, σε ρυθμούς εναλλασσόμενους με ενοποιητικό στοιχείο το σχήμα του σταυρού.
Η χρονολόγηση της Γοργοεπηκόου ανάγεται στο τελευταίο τέταρτο του 12ου αιώνα, με εμπνευστή τον λόγιο, τελευταίο, πριν από τη Φραγκοκρατία, μητροπολίτη Αθηνών Μιχαήλ Χωνιάτη – Ακομινάτο (1175-1204). Εικάζεται ότι η εκκλησία έχει ως άμεσο ή έμμεσο πρότυπο την αντίστοιχη της Παναγίας της Μονής του Οσίου Λουκά (δεύτερο μισό του 10ου αιώνα).
Η Γοργοεπήκοος αποτελεί σήμερα, με την απέριττη, αλλά δυναμική παρουσία της, ένα υπέροχο θρησκευτικό κτίσμα στο κέντρο της Αθήνας, αγλάισμα βλέμματος ακόμη και στον αδιάφορο περαστικό. (Βλ. Αγάπη Καρακατσάνη, Η εκκλησία της Γοργοεπηκόου στην Αθήνα, Το Ροδακιό 2021.)