Κύριε διευθυντά
Ο κ. Αγγελος Ζαχαρόπουλος με την επιστολή του στην «Κ» στις 18-9-21 και την αναφορά του στον Περικλή και στο «Ουδείς γαρ δι’ εμέ των όντων Αθηναίων μέλαν ιμάτιον περιεβάλετο» μού έφερε στη θύμησή μου τον αείμνηστο αγαπημένο μου θείο, αδελφό του πατέρα μου, Γεώργιο Ματθαίου Δημητρίου. Ημουν μικρό παιδί στα τέλη της δεκαετίας του ’40 αρχές του ’50 και αυτός Αναθεωρητής Υποστράτηγος της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης. Ηταν η περίοδος που η Στρατιωτική Δικαιοσύνη, άρα και το Αναθεωρητικό Δικαστήριο, ησχολούντο με δίκες κομμουνιστών.
Διατηρώ στο αρχείο μου αντίγραφο που είχε το σθένος να στείλει στον Αρχιστράτηγο Αλέξ. Παπάγο και στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρει τα εξής: «…Διεδόθησαν κύριε Αρχιστράτηγε… β) Οτι εγώ κατά διαφόρους υποθέσεις του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου επέδειξα εύνοιαν προς δικαζομένους κομμουνιστάς. Πρωτίστως είμαι υποχρεωμένος να σας αναφέρω ότι κατά την 35ετή υπηρεσίαν μου, ως πολιτικού και στρατιωτικού δικαστού, ουδέποτε εδίκασα πρόσωπα, αλλ’ αδικήματα. Συνεπώς, καίτοι δεν έχω υπ’ όψιν μου τας ωρισμένας υποθέσεις εις ας εύνους υπέρ των δικαζομένων κομμουνιστών εφάνην, δεν αποκλείω να υπήρξαν περιπτώσεις κατηγορουμένων, κομμουνιστών μεν τα φρονήματα, μηδεμίαν όμως κολάσιμον ποινικώς πράξιν διαπραξάντων και υπέρ της απαλλαγής των οποίων αναντίρρητα εψήφησα, αποδίδων ούτω δικαιοσύνην και μόνον δικαιοσύνην, αντιθέτως όμως, κύριε Αρχιστράτηγε, οι καταψηφίσαντες καταφώρως ηδίκησαν. Η Πολιτεία αν τον τοιούτον κομμουνιστήν θεωρή επικίνδυνον δύναται να τον περιορίζει σε στρατόπεδα, ουδέποτε όμως επιτρέπεται να χρησιμοποιεί αύτη τα δικαστήρια ως γεφύρας διά τον περιορισμό των ως επικινδύνων… Διατελώ πάντοτε μετά σεβασμού».
Κύριε διευθυντά, είμαι βέβαιος πως ο έντιμος και ακέραιος αυτός δικαστικός λειτουργός ο οποίος, ανεπηρέαστος από πολιτικές προθέσεις ή σκοπιμότητες και όπως του υπέβαλαν το λειτούργημα και η συνείδησή του, απένειμε δικαιοσύνη και μόνο δικαιοσύνη, δεν έκανε κανέναν/καμία, αδίκως, να φορέσει μαύρα ρούχα.