Κύριε διευθυντά
Με μεγάλη λύπη μου διάβασα το κύριο άρθρο της 1ης Οκτωβρίου 2021 με τίτλο «Μήνυμα από τη Βρετανία».
Λέω με λύπη μου διότι υπήρξαν σε σειρά διάφορα άρθρα της εφημερίδας σας (π.χ. Ελεάννα Βλαστού «Το λαθρεμπόριο της γαλοπούλας» 12/9/2021), τα οποία συγχρονισμένα αποδίδουν τα προβλήματα τροφοδοσίας της Μ. Βρετανίας αποκλειστικά στο Brexit. Είναι ξεκάθαρο ότι το άρθρο σας παραπληροφορεί και φοβίζει το ελληνικό κοινό. Θα ήταν δημοσιογραφικά πολύ πιο έντιμο να συνοδεύατε το άρθρο με αναλύσεις ανταποκριτών, στοιχεία και μαρτυρίες στο πού οφείλονται τα όποια προβλήματα τα οποία, ως κάτοικος Η.Β., σας βεβαιώ ότι δεν είναι τόσο δραματικά όσο περιγράφονται από τα ελληνικά ΜΜΕ.
Καταλήγει δε, το κύριο άρθρο σας, στο συμπέρασμα ότι οι προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν από μεμονωμένες χώρες και στο ότι η ισχύς βρίσκεται εν τη ενώσει και μάλιστα την Ευρωπαϊκή. Στο πρώτο θα συμφωνήσω μαζί σας. Σίγουρα η στενή συνεργασία χωρών ή ομάδων χωρών μπορεί να έχει καλύτερα αποτελέσματα στην επίλυση των σημαντικών προβλημάτων του πλανήτη. Τι μπορεί να σημαίνει όμως το δεύτερο σκέλος; Βαθύτερη συνεργασία εντός της Ε.Ε.; Ομοσπονδοποίηση της Ε.Ε.; Διότι φαντάζομαι ότι όταν μιλάτε για ευρωπαϊκή ισχύ εννοείτε την Ε.Ε. Αν όντως εννοείτε την Ε.Ε., η ίδια γνωρίζει πού θέλει να πάει; Οι λαοί της θα ήταν δεκτικοί σε περαιτέρω ενοποίηση; Θα ετίθετο το ερώτημα σε δημοψήφισμα όπως για το Ευρωσύνταγμα, το οποίο και είχε απορριφθεί παλαιότερα;
Δυστυχώς η προπαγάνδα εναντίον ενός πρώην μέλους, ειδικά όταν γίνεται με τέτοια ζέση και τόσο απροκάλυπτα, ώστε να αποδειχθεί πόσο καλύτερα καμωμένα είναι όλα εντός της Ε.Ε., θυμίζει εποχή ΕΣΣΔ και σιδηρού παραπετάσματος. Μόνο τα αντίθετα αποτελέσματα μπορεί να έχει.