Περί συνδικαλιστών και εμβολιασμών

Κύριε διευθυντά
Εσχάτως όλο και συχνότερα προβάλλονται και συζητούνται πράγματα, τα οποία, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι λογικώς κατανοητά. Ο γνωστός και μη εξαιρετέος πρόεδρος της Περιπατητικής Ομοσπονδίας των μη εργαζομένων (οι συνδικαλιστές δεν εργάζονται, μόνο μισθοδοτούνται) στα δημόσια νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) ηγήθηκε προσφάτως μιας ακόμα άσκοπης και αναποτελεσματικής, όπως και οι αφόρητου πλήθους και μέγιστης ζημίας για τη ζωή της πρωτεύουσας, προηγούμενες, πορείας/διαδήλωσης. Αυτή τη φορά η διαμαρτυρία αφορούσε την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού για τους υγειονομικούς, η οποία τάχα δεν χρειάζεται, γιατί το ποσοστό των εμβολιασμένων του κλάδου είναι υψηλό. Κατά την άποψη αυτή η «κοινότης» πρέπει να αρκεσθεί στη μείωση των πιθανοτήτων μόλυνσης και νόσησης και να μην απαιτεί την εξασφάλιση της υγείας και της ζωής των μελών της. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τον Ιανουάριο του 2021 τα συνδικάτα των υγειονομικών –και ουκ ολίγων άλλων σήμερα ανθισταμένων στον εμβολιασμό (εκπαιδευτικών ενστόλων, οδηγών κ.λπ.)– διεκδικούσαν τον κατά προτεραιότητα εμβολιασμό. Η προφανής αντίφασις γελοιοποιεί τις σημερινές αντιρρήσεις και τους διαδηλωτές τους. Το σύμπτωμα δεν είναι καινοφανές, αλλά «ου φροντίς Ιπποκλείδη». Η εμμονική προσπάθεια της εξασφάλισης μιας θέσης σε ψηφοδέλτιο δεν είναι ούτε νέα ούτε πρωτότυπη. Είναι απαράδεκτη και ελπίζω(;) να αποδειχθεί απρόσφορη και ανεπιτυχής.Περισσότερο ακατανόητη είναι η συχνότατα επαναλαμβανόμενη έωλη άποψη, ότι όσοι υγειονομικοί, εκπαιδευτικοί κ.λπ. είναι δημόσιοι υπάλληλοι είναι στο απυρόβλητο, διότι προστατεύονται από τη «μονιμότητα». Εχει κριθεί στο ανώτατο επίπεδο της ελληνικής και της ευρωπαϊκής δικαιοδοσίας ότι η υποχρεωτικότης του εμβολιασμού για ορισμένους κλάδους απασχολουμένων –στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα– είναι απολύτως νόμιμη. Οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, σύμφωνα με το άρθρο 103 παρ. 4 του Συντάγματος, μπορούν να υποβιβασθούν ή να παυθούν με απόφαση του προβλεπόμενου υπηρεσιακού συμβουλίου. Φοβούμαι ότι και εδώ δεν έχει πρυτανεύσει το πνεύμα της χρηστής διοίκησης, αλλά έχουν επικρατήσει κοντόφθαλμες ψηφοθηρικές σκοπιμότητες. Είναι αμαρτία να μας οδηγεί όχι η σώφρων επιλογή αλλά ο παράλογος και ο ανεύθυνος θόρυβος.