Κύριε διευθυντά
Είναι γνωστό από χρόνια, ότι Πολιτισμός δεν σημαίνει υπουργείο. Την περασμένη Κυριακή το μεσημέρι, στο Μπενάκη, διαπίστωσα με λύπη μου ότι δεν σημαίνει ούτε Μουσείο.
Συγκεκριμένα: Γευμάτιζα με φίλους μου στο εστιατόριο, όταν συνειδητοποίησα ότι λήγει η έκθεση του Χρήστου Μποκόρου, στον ίδιο όροφο. Σπεύδω να επωφεληθώ, οπότε μου υπενθυμίζουν το εισιτήριο – και πολύ σωστά.
– Κατεβαίνω στην είσοδο και επιστρέφω αμέσως, λέω.
– Δεν προλαβαίνετε, μου λέει ο φύλακας, κλείνουμε σε ένα τέταρτο.
– Ε, τότε, αφήστε με να ρίξω μια ματιά, παρακαλώ.
– Ούτε αυτό γίνεται. Απαγορεύεται.
Εννοείται ότι δεν ανέφερα ούτε όνομα, ούτε ιδιότητα και για «ελευθέρας» ούτε λόγος. «Ο Πολιτισμός δεν κάνει διακρίσεις», έλεγε συχνά ο Αγγελος Δεληβορριάς. Το αφιερώνω στη μνήμη του. Και στη μνήμη του Εφόρου Αρχαιοτήτων Πέτρου Καλλιγά, ο οποίος πλήρωνε το εισιτήριό του και αυτό της συζύγου του, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Εξέλιπε το είδος. Και το εναπομείναν, είναι προς εξαφάνιση.