Κύριε διευθυντά
Επ’ ευκαιρία μιας επιστολής αναγνώστη (κ. Χάρης Ιωαννίδης «Καθημερινή» 26 Οκτ.), ο οποίος επιτίθεται εναντίον γιατρών, δημοσιογράφων, καθηγητών κ.ά. και εμού προσωπικά, που σωστά –όπως εξηγώ κατωτέρω– χρησιμοποιούμε τη λέξη «θνητότητα» για τα θύματα της πανδημίας, αντιδιαστέλλοντάς την προς την ομόρριζη λέξη «θνησιμότητα», διασαφώ τι ισχύει για τις δύο αυτές λέξεις: θνητότητα, ΟΧΙ θνησιμότητα.
Μια «μακάβρια» σημασιολογική διάκριση στο πλαίσιο τού «κορωνοϊκού» λεξιλογίου που χρησιμοποιείται αυτόν τον καιρό.
Ο αριθμός των νεκρών από μια νόσο αποκαλείται θνητότητα. Στο Λεξικό μου ορίζω τη θνητότητα ως: «θνητότητα (η) [μτγν.] {χωρ. πληθ.} 1. το να υπόκειται κανείς στον θάνατο, να είναι θνητός ΑΝΤ. αθανασία 2. «ΙΑΤP. ο αριθμός των θανάτων από μια νόσο σε σχέση με τον συνολικό αριθμό περιπτώσεων εκδήλωσης νόσου από τη συγκεκριμένη νόσο, εκφραζόμενος σε ποσοστά επί τοις εκατό (%) ή επί τοις χιλίοις (‰)». Στα αγγλικά χρησιμοποιούνται οι όροι fatality ή death rate.
Με τη λέξη θνησιμότητα δηλώνουμε γενικότερα τον αριθμό θανάτων ασχέτως νόσου καθώς και την αναλογία θανάτων και ζώντων (πληθυσμού) ή θανάτων και γεννήσεων.
Στο Λεξικό μου ορίζω τη θνησιμότητα ως: «1. το ποσοστό ανθρώπων που πεθαίνουν σε δεδομένο τόπο και χρόνο 2. (ειδικότ.) η αναλογία που υφίσταται ανάμεσα στον αριθμό των θανάτων και στον πληθυσμό (ή μία κατηγορία αυτού) ή/και στο ποσοστό των γεννήσεων σε δεδομένο τόπο και χρόνο: στις υπανάπτυκτες χώρες παρατηρείται υψηλή παιδική θνησιμότητα». Στα αγγλικά χρησιμοποιείται ο όρος mortality.