Κύριε διευθυντά
Δεν γνωρίζω άλλη χώρα – έθνος που να έχει δύο εθνικές επετείους: 25η Μαρτίου 1821 και 28η Οκτωβρίου 1940. Περίσσευμα πατριωτισμού ή άλλη μια ημέρα σχόλης και αργίας;
Θα έπρεπε να οικτίρω τον εαυτό μου για βλασφημία απέναντι στους νεκρούς και αναπήρους του Επους του ’40 μιλώντας διαζευκτικά για ξέγνοιαστες αργίες, αντί για ουσιαστικό εορτασμό για εμβάπτιση στα νάματα των εθνικών μας παρακαταθηκών, αν δεν είχα υπόψη μου τις απαντήσεις, από προηγούμενες επετείους, νέων, ολίγων έστω, στο ερώτημα «τι ακριβώς γιορτάζουμε σήμερα;». Από μασημένα λόγια μέχρι πλήρη άγνοια.
Αλλά και γενικότερα, αντί να παραδειγματιζόμαστε από την τότε ομοψυχία των προγόνων μας, κάτω από ένα ανελεύθερο καθεστώς, κάθε χρόνο ανασύρουμε από τις κατακόμβες των κομματικών μας πιστεύω το διχαστικό ερώτημα:
Ποιος είπε το «Οχι», ο Μεταξάς ή ο λαός; Τέτοιες ανοησίες…