Κύριε διευθυντά
Πρόοδος και Δημοκρατία. Δύο από τις πλέον παρερμηνευμένες και παρεξηγημένες λέξεις του ελληνικού λεξιλογίου. Απόλυτα υποκειμενική η ερμηνεία τους, ανάλογα κατ’ αρχήν με τις πολιτικές προτιμήσεις, τις γνώσεις και την παιδεία, την ύπαρξη λογικής σκέψης και τη διανοητική ισορροπία του καθενός μας.
Ακούμε από κάποια κόμματα για «προοδευτικές ιδέες», για «προοδευτική διακυβέρνηση». Για ορισμένα χρόνια δοκιμάσαμε και την «προοδευτική διακυβέρνηση». Τι τρομερή πρόοδο ευτυχήσαμε να δούμε!
Θα θεωρούσα πραγματική πρόοδο για τη χώρα να σταματήσουμε επιτέλους να τρωγόμαστε μεταξύ μας, να πάψει αυτή η διχόνοια που συχνά μεταμορφώνεται σε μίσος, να χαρακτηρίζονται και να αλληλοκατηγορούνται μεταξύ τους οι πολιτικοί, συχνά με απρεπείς, απαράδεκτες εκφράσεις. Να προσπαθήσουν οι πολιτικές ηγεσίες να βρουν έναν τρόπο συνεννόησης, τουλάχιστον στα σημαντικά εθνικά και κοινωνικά θέματα, στην πράξη όχι στα λόγια.
Η απλή αναλογική μας μάρανε!
Εχω διαβάσει πολύ ελληνική ιστορία, τις οδυνηρές καταστροφές που προκάλεσαν στην Ελλάδα αυτά τα αιώνια εθνικά μας ελαττώματα. Σήμερα, στας δυσμάς πλέον του βίου μου, δεν θα προλάβω να δω αυτό που εγώ θεωρώ «πρόοδο», εάν φυσικά επιτευχθεί ποτέ αυτό. Διότι η Ιστορία φαίνεται ότι ουδέν μας έχει διδάξει.
ΥΓ.: Ας μου επιτραπεί να επισημάνω ένα έστω μικρό ή ασήμαντο περιστατικό άψογης συμπροφοράς ενός απλού πολίτη αυτής της χώρας.
Βρέθηκα το καλοκαίρι στη μαγευτική παραλία Κρυφή στα Ισθμια. Ελάχιστα σπίτια και μια εκπληκτική μικρή ταβέρνα δίπλα στη θάλασσα. Επάνω σε κάθε τραπέζι, ένα μπουκάλι με αντισηπτικό υγρό χεριών. Στη γωνία του τραπεζιού ένα QR code από το οποίο με το κινητό σου τηλέφωνο έβλεπες το μενού της ταβέρνας δίχως να χρειάζεται να πιάνεις τον κατάλογο που άλλαζε συχνά χέρια. Στην τουαλέτα, απόλυτη καθαριότητα με όλα τα χρειαζούμενα. Θυμήθηκα την Ελένη Βλάχου όταν πριν από πολλά χρόνια έγραφε στην «Καθημερινή» ότι ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από τις τουαλέτες.