Κύριε διευθυντά
Το πρωί της 17-11-2021, στην εκπομπή του κ. Πορτοσάλτε στον ΣKAΪ, κατά τη συζήτηση για την απεργία των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, αναφέρθηκε από πανεπιστημιακό, αν δεν κάνω λάθος, ότι στη Βαρκελώνη όπου βρέθηκε, τα ΜΜΜ κυκλοφορούσαν κατά τη διάρκεια απεργίας του κλάδου, σύμφωνα με τον σχετικό νόμο, κάτι που προφανώς δεν συνέβαινε «παρ’ ημίν». Η παρατήρηση ήταν φυσική, αφού επιβεβαιωνόταν από την οδική εμπειρία και ταλαιπωρία.
Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα ήταν μικρό το κακό, γιατί θα διορθωνόταν με τη συμπλήρωση του νομοθετικού κενού, αν το θέλαμε όντως. Το χειρότερο, που συμβαίνει, είναι ότι νομοθετική πρόβλεψη υπάρχει και είναι πληρέστατη. Το άρθρο 21 του ν. 1264/1982, όπως διαμορφώθηκε από το άρθρο 94 του ν. 4808/2021, ορίζει ότι «1. Κατά τη διάρκεια της απεργίας η συνδικαλιστική οργάνωση, η οποία την κηρύσσει, έχει υποχρέωση να διαθέτει το αναγκαίο… προσωπικό ασφαλείας. 2. Στις υπηρεσίες οργανισμούς, επιχειρήσεις και εκμεταλλεύσεις της παρ. 2 του άρθρου 19 (π.χ. ΜΜΜ), πέραν του προσωπικού ασφαλείας διατίθεται και προσωπικό για την αντιμετώπιση στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου κατά τη διάρκεια της απεργίας, το προσωπικό ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας».
Θα μπορούσε η υπεύθυνη διοίκηση των ΜΜΜ να πει στους επιβάτες, αλλά κυρίως στους εργαζομένους, που έχασαν και το «μεροδούλι» και το «μεροφάι» τους, πόσα οχήματα εξυπηρέτησαν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους;
Δυστυχώς δεν μας λείπουν νόμοι, μας λείπει, όπως μας έλεγαν πάντα (Γ. Ράμμος 1953), ο ένας και μοναδικός νόμος «περί εφαρμογής των κειμένων νόμων».