Κύριε διευθυντά
Τέσσαρες φορές μέσα σε 350 λέξεις προφθάνει να καταγγείλει ο τακτικός επιστολογράφος της «Καθημερινής» κ. Δ. Γεωργαντάς (Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2021) τις «στρατιωτικού τύπου» μαθητικές παρελάσεις για τις εθνικές επετείους. Διερωτώμαι, τι είδους εναλλακτική παρέλαση θα πρότεινε, που να μην είναι «στρατιωτικού τύπου» ή «μιλιταριστική»; Λιτανείες, παρελάσεις του καρναβάλου ή, μήπως, τις παρελάσεις με «περιφρούρηση» στειλιαροφόρων του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ (με κόκκινο σημαιάκι στην άκρη του στειλιαριού για ξεκάρφωμα); Ή, παλαιότερα, της Χρυσής Αυγής; Το κενό που αφήνει το κράτος, κάποτε κάποτε το γεμίζει το παρακράτος.
Για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι, κάποιοι, πολλοί, χρειάσθηκε να φορέσουν στολή και να σταθούν στη γραμμή. Είναι, νομίζω, στοιχειώδες χρέος, στη μνήμη τους, να κάνουμε κι εμείς αυτό το ελάχιστο στις επετείους των αγώνων τους. Και εάν ο κ. Γεωργαντάς το βρίσκει «φαιδρό» ή «όνειδος», μικρό το κακό. Δεν είναι δα και η πρώτη φορά που ελληνώνυμοι γραικύλοι αθετούν χρέος. Βάρδα να μην αθετήσουν άλλοι το χρέος τους προς αυτούς, για παράδειγμα «κουρεύοντας» τις καταθέσεις τους ή περικόπτοντας τις προς αυτούς πελατειακές παροχές…
Είμαι πατέρας τριών, μεγάλων πλέον, παιδιών (μια μόνη παρέλαση μου μένει ακόμη). Γνωρίζω, λοιπόν, ότι εκτός από την «ταλαιπωρία» της παρελάσεως μαζί με άλλα σχολεία, το κάθε ελληνικό σχολείο πανηγυρίζει και μόνο του, «χωριστά», τις εθνικές επετείους με ομιλίες, απαγγελίες και λόγους παιδευτικούς και παραινετικούς, αλλά και «…μ’ εορτάς, μ’ ορχήσεις, πανηγύρεις και παιάνας!». Ο κ. Γεωργαντάς, λοιπόν, προφανώς λόγω αγνοίας, ζητά να γίνει κάτι που ήδη γίνεται…
ΥΓ.: Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν υποχρεωμένο να προετοιμάσει την Ελλάδα για πόλεμο. Οι προσωπικές προτιμήσεις του Ιωάννου Μεταξά, όμως, ήταν κάθε άλλο παρά «μιλιταριστικές». Τις φανερώνει αυθεντικώς το «Ημερολόγιό» του, αρκεί κάποιος να το μελετήσει εις βάθος, ως ιστορική πηγή, και όχι με προχειρότητα και εμπάθεια.