Κύριε διευθυντά
Αναδιφώντας το προσωπικό μου αρχείο για το ετήσιο ξεσκαρτάρισμα, αλίευσα ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα εφημερίδας από τα τέλη του περασμένου αιώνα, το οποίον και μεταφέρω αυτούσιο εδώ:
«Προκειμένου να λάβει η χώρα μας μέρος στη διεθνή έκθεση του Χαρτούμ, νοικιάστηκε χώρος 150 τ.μ. αλλά τα εκθέματα και τα υλικά για την κατασκευή του εκθεσιακού περιπτέρου ξεκίνησαν καθυστερημένα και αντί να σταλούν αεροπορικώς, για λόγους οικονομίας εστάλησαν με φορτηγό αυτοκίνητο, που έφτασε με φεριμπότ στην Αλεξάνδρεια πέντε μόλις ημέρες προ της ενάρξεως της έκθεσης.
Χάρις στις φιλότιμες ενέργειες της εκεί πρεσβείας μας έγινε ο εκτελωνισμός σε χρόνο-ρεκόρ τριών ημερών και το φορτηγό αναχώρησε για το Σουέζ, για να φορτωθεί σε πλοίο μέχρι το Πορτ Σουδάν και να φτάσει στο Χαρτούμ μέσω της ερήμου που χωρίζει τις δύο χώρες. Η κατάληξη ήταν να χαθεί το φορτηγό λόγω αμμοθύελλας και ανύπαρκτου οδικού δικτύου στην έρημο και να ρυμουλκηθεί πίσω στο Κάιρο αρκετές μέρες μετά τη λήξη της έκθεσης.
Για να μειωθεί η γελοιοποίηση της χώρας μας αποφασίστηκε η εγκατάσταση στον χώρο των 150 τ.μ. ενός μικρού περιπτέρου πληροφοριών, για να εξηγούν στους επισκέπτες τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας, η δε καθαρίστρια του χώρου, ελληνικής καταγωγής, δίδασκε κατά περίπτωσιν τα “βήματα” από ελληνικούς χορούς».
Αθάνατη Ελλάδα, από το τίποτα δημιουργείς υπεραξία, γιατί… πενία τέχνας κατεργάζεται…