Κύριε διευθυντά
Είμαι ένας παλιός ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ, από την ίδρυσή του. Θεωρώ ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα κόμματα στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας και το οποίο πλήρωσε, δυσανάλογα, από όσα του αναλογούσαν, την οικονομική κρίση του 2009 κ.ε. Εκτοτε έμεινε χωρίς πολιτικό ρόλο και ρίχτηκαν όλοι, ένθεν και ένθεν, να το λεηλατήσουν. Και η Ν.Δ. και, προπαντός, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, με την πολιτική του άκρατου λαϊκισμού και την τακτική της υπόσχεσης των πάντων στους πάντες, πήρε την εξουσία, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Από την πρωτοφανή πολιτική φθορά και την παρακμή που υπέστη το ΠΑΣΟΚ, το βγάζουν οι τελευταίες εξελίξεις και του ανοίγουν τον δρόμο για δυναμική επάνοδο στην πολιτική σκηνή. Οι εκλογές, για την ανάδειξη από τη βάση νέου προέδρου, δημιουργούν νέες προοπτικές για το μέλλον του. Πιθανότατα θα προκαλέσουν μικρή ή –ελπίζω– μεγάλη επάνοδο ψηφοφόρων του, που κατέληξαν στη Ν.Δ και –προπαντός– στον ΣΥΡΙΖΑ. Προϋπόθεση, βέβαια, είναι να οργανωθεί το Κίνημα σωστά, να υπάρξει ομόνοια, κάτω από τη νέα ηγεσία και πορεία προς νέους ορίζοντες. Και, αφού μιλήσαμε για νέα ηγεσία, θέλω να κάνω αναφορά στα υποψήφια πρόσωπα. Ασφαλώς ο Νίκος Ανδρουλάκης, με το μεγάλο ποσοστό που τον τίμησαν οι ψηφοφόροι, είναι ο αδιαφιλονίκητος νικητής και σχεδόν ο νέος πρόεδρος. Νέος άνθρωπος, άφθαρτος, συνεπής αγωνιστής στο κόμμα, έχει με το μέρος του τη μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και την εκτίμηση των ψηφοφόρων των άλλων κομμάτων. Είναι, βέβαια, και ο Γιώργος Παπανδρέου, γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου, πρωθυπουργός με κακό τέλος το 2009-2011, αποτυχημένος ιδρυτής άλλου, αντίπαλου προς το ΠΑΣΟΚ, κόμματος, ο οποίος, παρά πάσαν προσδοκίαν και πολιτική δεοντολογία, έθεσε υποψηφιότητα για νέος πρόεδρος του Κινήματος! Και, παρά το ισχνό και προσβλητικό για την περίπτωσή του ποσοστό του 27%, που πήρε, δεν τον έφερε στην πραγματικότητα. Οταν ο γιος του ιδρυτή και πρώην πρωθυπουργός παίρνει 27% και ένας νέος άνθρωπος, χωρίς περγαμηνές και τζάκια, παίρνει 37%, αυτό είναι κόλαφος. Ενας ελάχιστα σοφός και έντιμος πολιτικός θα έβγαινε την άλλη μέρα και θα παραιτούνταν από τη συμμετοχή του στον β΄ γύρο, θα συνέχαιρε τον νικητή και θα δήλωνε πως θα τον ενισχύσει στον αγώνα του για επάνοδο του κινήματος στη θέση που του ανήκει. Θα απάλλασσε έτσι και το κόμμα από τη δαπανηρή διαδικασία νέων εκλογών, αλλά και τους πολυπληθείς ψηφοφόρους από τη διαδικασία της β΄ Κυριακής. Θα διαφύλασσε έτσι και το όποιο κύρος του έχει απομείνει. Και αυτό θα έπρεπε να το κάνει άμεσα, χωρίς καθυστέρηση και υποδείξεις.
Γιώργο, προλαβαίνεις!