Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της κυριακάτικης «Καθημερινής», 21-11-21, την οποία λαμβάνω όλο τον χρόνο με ταχυδρομική αποστολή, είχε επισυναφθεί ένα από τα πολλά βιβλία του Θέμη Μαρίνου με τίτλο «Αποστολή Harling – 1942 – Η επιχείρηση Γοργοποτάμου», για το οποίο γινόταν λόγος και σε προηγούμενα φύλλα. Το εν λόγω βιβλίο, το οποίο έχω διαβάσει, όπως και το ανάλογο για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου με τίτλο «Το μήλο της Εριδος» του C.M. Woodhouse, είναι πολύ αξιόλογο και υψίστης σημασίας γιατί έχει γραφεί από έναν Ελληνα αντιστασιακό, μέλος της Βρετανικής Συμμαχικής Αποστολής στην Κατοχή και ιδιαίτερα μέλος της ομάδας που σχεδίασε και ανατίναξε τη γέφυρα του Γοργοποτάμου. Το βιβλίο που είχε επισυναφθεί στην κυριακάτικη «Καθημερινή» του Θέμη Μαρίνου με γύρισε πίσω 57 και πλέον χρόνια, όταν είχα προσληφθεί ως νέος δικηγόρος στη ΔΕΗ από το 1963 και στην οποία υπηρετούσε ως γενικός διευθυντής Οικονομικού ο αείμνηστος Θέμης Μαρίνος. Στα πρώτα χρόνια της υπηρεσίας μου ως δικηγόρος της ΔΕΗ χειριζόμουν τις συμβάσεις προμηθειών και τις συμβάσεις οικονομικού, καθώς και τις διάφορες γνωμοδοτήσεις που είχαν πάντοτε οικονομικά θέματα, για τα οποία συνεργάστηκα πολλές φορές με τον Θέμη Μαρίνο και έτσι τον γνώρισα πολύ καλά από κοντά. Ηταν μια ευγενική, αριστοκρατική φυσιογνωμία και ένας άνθρωπος που σου ενέπνεε σεβασμό και εμπιστοσύνη με τη συμπεριφορά του και την ευγένειά του. Τα στοιχεία αυτά με έπεισαν να του εξομολογηθώ σε μία συνεργασία μας ότι και η οικογένειά μου είχε πέσει θύμα της δίνης του Εμφυλίου. Το γεγονός αυτό τον οδήγησε σε μια πολύωρη συζήτησή μας να μου διηγηθεί το ιστορικό της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου και τη θέση που είχαν πάρει σε αυτήν οι ελληνικές αντιστασιακές μονάδες του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ.
Θυμάμαι έντονα από τότε και δεν το ξεχνώ, που αναφερόμενος στη θέση του ΕΛΑΣ και συγκεκριμένα του Αρη Βελουχιώτη, μου διηγήθηκε «ότι η καθυστέρηση της πληροφορίας της μάχης του Ελ Αλαμέιν και της συντριβής του Ρόμελ είχε ως αιτία τον δισταγμό του Αρη Βελουχιώτη να παραβεί τη “γραμμή” του ΚΚΕ και να μη συνεργασθεί με τους Βρετανούς. Τελικά για να μην “καρπωθεί” ο Ζέρβας όλη τη δόξα για την ανατίναξη θα κάνει τον Αρη να παραβεί τη “γραμμή” και να αγνοήσει τις όποιες κομματικές συνέπειες και να πάρει μέρος στην ανατίναξη της γέφυρας». Αυτά τα εγνώριζα από το 1955, νέος δικηγόρος, από τη διήγηση που μου είχε κάνει ο μεγάλος αντιστασιακός Θ. Μαρίνος. Και όταν έφυγε από τη ΔΕΗ, συνέχισα να επικοινωνώ μαζί του, να μου τηλεφωνεί και να του τηλεφωνώ για να ενημερώνομαι αν είχε να κάνει κάποια διάλεξη και να παρευρίσκομαι σε πολλές από αυτές, να του συστήνω φίλους και συναδέλφους μου, που ενδιαφέρονταν να αγοράσουν τα βιβλία του και να παρακολουθήσουν και αυτοί τις διαλέξεις του μέχρι που ο Υψιστος τον πήρε από τον επίγειο κόσμο. Οφείλω όμως να επισημάνω ότι τα ακροατήρια στα οποία μιλούσε ο Θ. Μαρίνος τα γέμιζαν άνθρωποι που έζησαν την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και άνθρωποι των γραμμάτων και των επιστημών που είχαν «δίψα» να ενημερωθούν για την ελληνική ιστορία της αντίστασης. Η γνωριμία μου με τον Θέμη Μαρίνο, τον εμβληματικό, τον μεγάλο αντιστασιακό, αλλά και τον ευγενή και σπουδαίο Ελληνα, έγινε αιτία να πλουτίσω τις γνώσεις μου γύρω από την αντίσταση κατά των Γερμανών στη διάρκεια της Κατοχής.