Κύριε διευθυντά
Ενδιαφέρουσα η επισήμανση του «Θεωρείου» της «Κ» ότι δύο αιωνόβιοι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ είχαν ήδη γεννηθεί όταν, στις 4 Ιανουαρίου 1924, σχημάτισε κυβέρνηση ο Βενιζέλος.
Αν κάποιος ήθελε να συνεχίσει το «παιχνίδισμα με την Ιστορία» αλλά και τη γενεαλογία του ΚΙΝΑΛ, θα προσέθετε ότι η κυβέρνηση εκείνη ήταν εξαιρετικά βραχύβια. Η πτώση της προκλήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1924, όταν σε συζήτηση στη Βουλή σχετικά με την επανέκδοση «των υπό της Επαναστάσεως (του 1922) παυθεισών, αντιβενιζελικών εφημερίδων» ο Βενιζέλος που υποστήριζε την επανέκδοση συγκρούστηκε έντονα με τον Παπαναστασίου που είχε την αντίθετη άποψη, δεν ήθελε δηλαδή να επανεκδοθούν οι φιλοβασιλικές εφημερίδες. Το επεισόδιο κατέληξε σε λιποθυμία του Βενιζέλου ο οποίος και αποφάσισε να παραιτηθεί. Τυπικά για λόγους υγείας, ουσιαστικά επειδή ο βενιζελισμός είχε ήδη κλίνει προς τη δημοκρατία, ενώ ο ίδιος ο Βενιζέλος αν δεν υποστήριζε τη βασιλεία, είχε πάντως πιο μετριοπαθή στάση απ’ ό,τι οι περισσότεροι συνεργάτες και οπαδοί του για το ζήτημα. Τον διαδέχθηκε ο Καφαντάρης, στις 6 Φεβρουαρίου.
Τελικά, η Δ΄ Συντακτική Συνέλευση εξέδωσε το Ψήφισμα για την οριστική έκπτωση της «Δυναστείας των Γλυξβούργων» και την εγκαθίδρυση Δημοκρατίας «κοινοβουλευτικής μορφής», την 25η Μαρτίου του 1924, με παμψηφία των παρόντων. Ο Βενιζέλος δεν ψήφισε υπέρ της Δημοκρατίας γιατί βρισκόταν ήδη στο εξωτερικό. Το ίδιο και έξι άλλοι απόντες βουλευτές, μεταξύ τους ο Γεώργιος Παπανδρέου.
Την απόφαση της Δ΄ Συντακτικής Συνέλευσης επιβεβαίωσε το δημοψήφισμα της 13/4/24 με 69,95% υπέρ της Δημοκρατίας και 30,05% υπέρ της Βασιλείας.