Κύριε διευθυντά
Διάταξη (που κατέθεσαν υπ. Παιδείας και Δικαιοσύνης) προβλέπει ότι, «όποιος έχει την επιμέλεια ή την πραγματική φροντίδα του ανηλίκου και παραλείπει την εγγραφή ή την εποπτεία του ως προς την υποχρεωτική φοίτηση (μέχρι και το γυμνάσιο), τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι δύο έτη και χρηματική ποινή» («Κ», 9/12/21). Το θέμα είναι ποιος διευθυντής σχολείου θα καταγγείλει γονέα για παράλειψη εγγραφής.
Ερώτημα: Για τη φοίτηση μέχρι το γυμνάσιο είναι δικαίωμα του πολίτη να απαιτήσει από το κράτος θέση σε σχολείο; Ή μήπως είναι υποχρέωση να φοιτήσει επί ποινή φυλάκισης ή προστίμου; Το ερώτημα τέθηκε κάποτε (δεκαετία 1950) για την ψήφο. Είναι υποχρέωση ή δικαίωμα; Ο Ελληνας έχει υποχρέωση ή έχει δικαίωμα να ψηφίσει, εφόσον δεν του έχουν αφαιρεθεί τα πολιτικά δικαιώματα με δικαστική απόφαση; Τότε το θέμα λύθηκε με διοικητικές κυρώσεις: Για να βγάλεις δίπλωμα οδήγησης, διαβατήριο κ.λπ. έπρεπε να παρουσιάσεις εκλογικό βιβλιάριο με σφραγίδα ότι ψήφισες στις πρόσφατες εκλογές. Προπολεμικά, επί Μεταξά, η φοίτηση ήταν υποχρεωτική, όχι μόνο για τα παιδιά σχολικής ηλικίας, αλλά για όλους τους Ελληνες (αγράμματους).
Οι γονείς μας πήγαιναν σε νυχτερινά μαθήματα που λειτουργούσαν με λουξ. Θυμούμαι που σκαρφαλώναμε στα περβάζια των παραθύρων για να «διασκεδάζουμε» με τα «παθήματα» των γονέων μας. Οι πολύτεκνες μητέρες (που είχαν έξι παιδιά!) φοιτούσαν μέρα παρά μέρα. Αν ένας γονέας παραμελούσε να στείλει το παιδί του στο σχολείο «περνούσε» ο χωροφύλακας για έλεγχο. Το ίδιο και για τους ενήλικες. Τότε δεν έφταναν τα προβλήματα στα δικαστήρια, τα έλυνε ο χωροφύλαξ. Ομως υπάρχει το θέμα των απουσιών. Οταν ένας μαθητής συμπληρώσει ορισμένο αριθμό αδικαιολόγητων απουσιών χάνει τη χρονιά και υποχρεούται να φοιτήσει στην ίδια τάξη μαζί με τους νέους μαθητές. Την απόφαση την παίρνει ο σύλλογος των διδασκόντων. Αυτό το θέμα πώς θα λυθεί;