Κύριε διευθυντά
Σε τοπική εφημερίδα αναλύεται εκτενώς η ντροπή της παραμέλησης του Δικαστικού Μεγάρου της πόλεως του Ναυπλίου (και της πλατείας του), που αφέθηκε επί 100 χρόνια χωρίς καμία συντήρηση στην τύχη του.
Εμφαση δίνεται και στα γερασμένα πεύκα που υπάρχουν στην άκρη της πλατείας, πίσω από το μνημείο του Νικηταρά, που αν πέσουν, θα καταστρέψουν το μνημείο.
Το ότι δεν ηγέρθη το μνημείο από την πατρίδα αλλά από κάποιον ιδιώτη, ονόματι Ηλία Ποταμιάνο, ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει, αυτό δεν συγκίνησε τον σχολιαστή.
Επίσης, το ότι αρχικά είχε τοποθετηθεί στο κέντρο της πλατείας, και κάποιο άγνωστο χέρι το μετέφερε στην άκρη της, δίπλα από μία τουαλέτα, κάτι κάδους σκουπιδιών και πίσω από ένα περίπτερο, πέρασε κι αυτό απαρατήρητο. Στο πίσω μέρος του μνημείου είναι χαραγμένο ένα ποίημα του Κωστή Παλαμά, το οποίο χρόνια τώρα δεν διαβάζεται από κανέναν, γιατί κάποιοι «υπεύθυνοι» φρόντισαν να σωρεύσουν χώματα και φύτεψαν ακριβώς εκεί κάκτους με τεράστια αγκάθια! Τι να πεις!
Στις τέσσερις πλευρές του Δικαστικού Μεγάρου, η πρώτη γράφει το όνομα του Ανδρέα Συγγρού, που το έφτιαξε, η δεύτερη πλευρά είναι η 25η Μαρτίου που συμβολίζει το ξεκίνημα της Εθνεγερσίας, η τρίτη το όνομα του προέδρου Πολυζωίδη που μαζί με τον Τερτσέτη αθώωσαν τον Αρχιστράτηγο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο οποίος είχε καταδικαστεί μαζί με τον στρατηγό Δημήτριο Πλαπούτα από τον αντιβασιλέα Αρμανσμπεργκ εις θάνατον (με την κατηγορία ότι οι κατηγορούμενοι δεν έδειχναν «ανεπιφύλακτη υποταγή» στον απροσκάλεστο Γερμανό, κάτι που συνιστούσε «εσχάτη προδοσία»!), και στην τέταρτη πλευρά υπάρχει το όνομα του βασιλέως Κωνσταντίνου. Στο Ναύπλιο, η οδός αυτή είναι πολύ μακρά, αρχίζοντας από την πλατεία Συντάγματος και καταλήγοντας έξω από την παλιά πόλη, και όλοι τη λέμε «ο μεγάλος δρόμος».
Πολλοί Ναυπλιώτες έχουν κατά καιρούς προτείνει τη μετονομασία του τμήματος της οδού από το μέγαρο μέχρι το τέλος της, σε οδό Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, μιας που στη μία της πλευρά δεν υπάρχουν σπίτια παρά μόνον οι γραμμές του τρένου και από την άλλη πλευρά είναι το Δεσποτικό (ο Δεσπότης απολύτως σύμφωνος) και δυο τρεις ακόμη κάτοικοι οι οποίοι συμφωνούν με ενθουσιασμό κι αυτοί.
Το επίσημο κράτος όμως το απαγόρευσε αυτό, με την έωλη και αθεμελίωτη αλλά ταυτόχρονα και κωμική δικαιολογία ότι θα επέλθει χάος στα ταχυδρομεία τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό(!). Το έγγραφο της απαγόρευσης γράφει ότι μετονομασίες οδών επιτρέπονται μόνο για… σοβαρούς λόγους, μη θεωρώντας τον Γέρο του Μοριά σοβαρό λόγο!
Ετσι, 200 χρόνια μετά την Επανάσταση, στην πρώτη πρωτεύουσα του ελεύθερου ελληνικού κράτους, το Ναύπλιον, την πόλη που ελευθέρωσε ο ίδιος με τα παλικάρια του, δεν υπάρχει οδός του Αρχιστρατήγου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη!