Κύριε διευθυντά
Η ομιλία του πρωθυπουργού στο Κογκρέσο θα διαβαστεί/ακουστεί/αναλυθεί πολλές φορές κι από διάφορες γωνίες. Θα μετρηθούν πόσες φορές χειροκρότησαν οι παρευρισκόμενοι, πόσες αναφορές έγιναν στη «δημοκρατία», πόσο καλά (μπράβο στο Κολλέγιο Αθηνών και στο Harvard) μίλησε στα αγγλικά ο κ. Μητσοτάκης.
Πέρα από τα επίσημα, γνώμη μου είναι ότι τέτοιες επισκέψεις/συναντήσεις/ομιλίες λίγη πραγματική ουσία έχουν, μια και τα σημαντικά έχουν προαποφασιστεί. Δεν υπάρχει ανάγκη να επεκταθώ. Ο δικός μου διακαής καημός (που τον έχω ήδη εκφράσει μέσω αυτής της στήλης) είναι η αναγνώριση της χώρας μας ως HELLAS και των κατοίκων της ως HELLENES. Τίποτα παραπάνω από τις σωστές κι επίσημες ονομασίες! Δεν τ’ άκουσα ούτε από τη «Speaker of the House» ούτε από τον πρωθυπουργό.
Αμήν και πότε;
ΥΓ.: 17 Μαΐου του ’44 οι Ελληνες αγωνιστές στον Αχλαδόκαμπο νίκησαν αποφασιστικά τους φασιστοναζί. Ετσι για να θυμόμαστε σημαντικές ημερομηνίες.