Κύριε διευθυντά
Με αρνητική έκπληξη διάβασα ένα άρθρο (Editorial) στο τελευταίο τεύχος του πολύ έγκριτου διεθνούς ιατρικού περιοδικού «Lancet» (28 Μαΐου 2022) με τίτλο «A hunger for action» («Πείνα» για δράση). Παραθέτω ένα τμήμα αυτού του άρθρου:
«H Παγκόσμια Εκθεση για τις Επισιτιστικές Κρίσεις 2022 που δημοσιεύθηκε στις 4 Μαΐου αναφέρει επιδείνωση της κατάστασης το 2021, με σχεδόν 180 εκατομμύρια ανθρώπους σε επισιτιστική κρίση σε 39 χώρες, αριθμό διπλάσιο σε σχέση με τα 94 εκατομμύρια το 2016. Οι προβλέψεις επισημαίνουν ότι η κατάσταση θα επιμείνει ή ακόμη και θα επιδεινωθεί το 2022. Η επισιτιστική ανασφάλεια επιδεινώνεται από οικονομικά σοκ που οφείλονται στην πανδημία COVID-19, την κλιματική αλλαγή με τις απότοκες ελλείψεις τροφίμων και τις μεταναστεύσεις. Σημαντικός είναι αναμφίβολα και ο ρόλος των πολεμικών συγκρούσεων…».
Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται ότι παγκοσμίως 13,6 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών πάσχουν από βαρύτατη δυσθρεψία και ότι η UNICEF επισημαίνει ότι η κατάσταση αυτών των παιδιών μπορεί κατά ένα μεγάλο μέρος να αντιμετωπισθεί με αύξηση των χορηγιών των μεγάλων ιδίως κρατών κατά 300 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ ετησίως. Επίσης αναφέρεται ότι μόνο η Γερμανία, από τους διεθνείς μεγάλους χορηγούς, πληροί το κριτήριο των Ηνωμένων Εθνών που συνιστά χορηγίες της τάξεως του 0,7% του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος.
Είναι προφανές ότι η διεθνής κοινότητα πρέπει εμπράκτως να αντιδράσει και μάλιστα τάχιστα. Ολοι μας έχουμε υποχρεώσεις προς τον συνάνθρωπο τόσο σε ατομικό όσο και σε κρατικό επίπεδο. Ιδιαίτερα οι ηγέτες των μεγάλων χωρών φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για το κατάντημα της ανθρωπότητας.
Θεωρώ ότι αυτές οι ανησυχίες ενός απλού σκεπτόμενου ανθρώπου είναι και ανησυχίες όλων μας. Δυστυχώς, παρόμοιες επιστολές δεν επηρεάζουν τα γεγονότα. Συναισθηματική εκτόνωση…