Βόρεια Μακεδονία και περί γλώσσας

Βόρεια Μακεδονία και περί γλώσσας

Kύριε διευθυντά
Την ευκαιρία για την επικοινωνία αυτή μου την έδωσε η επιστολή του κ. Ιορδάνη Β. Παπαδόπουλου στο φύλλο της 20/5/2022. Πρέπει ευθύς εξαρχής να παρατηρήσω ότι ο, ασφαλώς καλόπιστος, επιστολογράφος χαίρεται για την εξομάλυνση των σχέσεων με το κράτος της Βόρειας Μακεδονίας, όπως και εγώ άλλωστε. Παραβλέπει όμως ότι η εξομάλυνση αυτή από πλευράς μας ήταν πολλαπλώς άστοχη και έδωσε «λύσεις» παράλογες, οι οποίες διατηρούν, αν δεν οξύνουν, τα προβλήματα, που δεν επέλυσαν.

Απαντώ λοιπόν με τη σειρά μου στον επιστολογράφο: Οπως σωστά αναφέρετε στην επιστολή σας το σύντομο όνομα του κράτους (άρθρ. 1,3 α) είναι «Βόρεια Μακεδονία» αλλά, οποία έκπληξη, στην επομένη παράγραφο (άρθρ. 1,3 β) «η ιθαγένεια … θα είναι Μακεδονική/πολίτης της Δημοκρατίας της Β. Μακεδονίας». Αυτό το βλέπετε λογικό,  κ. Παπαδόπουλε; Το κράτος Βόρεια Μακεδονία ο πολίτης απλά Μακεδόνας; Το τραγικό όμως είναι η παρ. γ) όπου δήθεν αναγνωρίστηκε και μάλιστα στην Αθήνα η γλώσσα του κράτους αυτού ως «Μακεδονική».

Ο πλέον κατάλληλος να διευκρινίσει το θέμα είναι ο κορυφαίος γλωσσολόγος καθηγητής κ. Μπαμπινιώτης, εκπρόσωπός μας σε εκείνη τη Συνδιάσκεψη, ο οποίος αυτολεξεί σε συνέντευξή του στις 13/3/2019 αναφέρει: «Το δεύτερο “χοντρό” κι εξίσου “σκόπιμο” ψεύδος των Σκοπιανών, που ανεπίτρεπτα υιοθέτησε η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα και δέχτηκε μάλιστα να περιληφθεί στη Συμφωνία, είναι ότι τάχα αναγνωρίστηκε επισήμως η σλαβική γλώσσα τής τότε Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας ως “Μακεδονική” σε μια Συνδιάσκεψη που συνήλθε στην Αθήνα το 1977. Αρα –προσέξτε καλπάζουσα φαντασία!..– με κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, σε μια Συνδιάσκεψη του υπουργείου Πολιτισμού (με υπουργό τον στενό φίλο του Κ. Καραμανλή, τον καθηγητή Κωνσταντίνο Τρυπάνη), όχι του υπουργείου Εξωτερικών, όχι με μέλη του Διπλωματικού Σώματος, όχι με τον υπουργό Εξωτερικών, όχι με ατζέντα αναγνώρισης εθνικών γλωσσών, με μόνο θέμα ατζέντας (συνέχειας άλλων συνδιασκέψεων) το τεχνικό θέμα τού τρόπου μεταγραφής των γεωγραφικών ονομάτων των χωρών του ΟΗΕ με λατινικό αλφάβητο (“Romanisation of geographical names”), γλωσσολόγοι, γεωγράφοι και αρμόδιοι παράγοντες προέτειναν για κάθε χώρα (Κίνα, Ινδία, Ισραήλ, χώρες Σοβιετικής Ενωσης, Ελλάδα, Τουρκία, αραβικές χώρες, αφρικανικές χώρες και γενικά όσες δεν χρησιμοποιούν το λατινικό αλφάβητο) τρόπο μεταγραφής τής γλώσσας τους στο λατινικό αλφάβητο». Θα μου πείτε τώρα ολόκληρο κράτος υιοθέτησε το ψέμα αυτό, λογικό είναι να «παραπλανηθείτε». Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να επεκταθώ στις διαβεβαιώσεις της συμφωνίας ότι η γλώσσα αυτή δεν έχει σχέση με την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Απλά σας παρακαλώ πολύ πριν υπερασπισθείτε ένα τόσο σοβαρό θέμα κάνετε έστω και στο Διαδίκτυο μιαν έρευνα. Επιπλέον, η Βουλγαρία θεωρεί τη γλώσσα αυτή βουλγαρικό ιδίωμα, αρνείται(!!!) την ύπαρξη μεταφραστών στις διπλωματικές τους συναντήσεις και οδήγησε σε κρίση με εμάς γιατί το θεωρούν αθέμιτη παραδοχή από πλευράς μας στο γλωσσικό θέμα, που τους αφορά αποκλειστικώς. Λοιπόν τώρα ασφαλώς οι γλωσσολόγοι μπορεί να ενδιαφέρονται επιστημονικώς για το ιδίωμα αυτό, αλλά ειλικρινά προσωπικώς θα προτιμούσα να μάθω βουλγαρικά, οπότε θα μιλούσα και τη «Μακεδονική». Και για το τέλος πράγματι μια διεθνής συμφωνία επικυρωμένη μάλιστα δεν τροποποιείται ούτε καταργείται μονομερώς. Με θλίψη θυμάμαι πάντοτε τον τότε πρωθυπουργό να λέγει στη Βουλή «αν μπορείτε τώρα αλλάξτε την». 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή