Κύριε διευθυντά
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η επισήμανση του επιστολογράφου σας Ιωάννη Βουλιούρη (4/6/22), σχετική με την αλόγιστη χρήση ξενικών λέξεων, για την οποία, άλλωστε, έχουμε διαμαρτυρηθεί επανειλημμένως, αλλά, δυστυχώς, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», με απόλυτη ισχύ του λατινικού ρητού. «Μία ελπίδα υπάρχει στους ηττημένους ουδεμία σωτηρία να ελπίζουν». Η καθολική αυτή χρήση αγγλικών κυρίως όρων, ενίοτε δυσνόητων, στην ελληνική γλώσσα έχει προσλάβει απειλητικές διαστάσεις, ερήμην της πολιτείας και των αρμόδιων φορέων. Πρόσφατα, μάλιστα, η κορυφαία βυζαντινολόγος Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ σχολίασε, σε συνέντευξή της, την απαράδεκτη αυτή χρήση.
Εις επίρρωσιν, αναφέρουμε από το φύλλο της «Καθημερινής» (5/6/22), τα εξής παράδοξα. Με πηχυαίο τίτλο: α. Οι startups(!) «κλειδί» της καινοτομίας. β. Για τον σκηνοθέτη Αλεξάντερ Πέιν, είναι κουλ(!) να είσαι Ελληνας. γ. Σε μπλούζα νεολαίου αναγράφεται η φράση: new world… disorder.