Κύριε διευθυντά
Οταν διάβασα στην εφημερίδα σας το άρθρο με τίτλο: «Μαθήματα» ανανεώσιμης ενέργειας σε μαθητές της Κομοτηνής από κινεζικό όμιλο (30.5.2022), ένιωσα πικρία. Οπως έχω γράψει σε παλαιότερη επιστολή μου, τη δεκαετία του ’70, στο σχολείο που δούλευα στην Αθήνα (Κολλέγιο Αθηνών), είχα δημιουργήσει τον Ομιλο Προστασίας Περιβάλλοντος, στον οποίο τα παιδιά του δημοτικού μας σχολείου μάθαιναν για όλα τα θέματα τα σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος και έπαιρναν μέρος σε ανάλογες δραστηριότητες, με τη φωτογραφία μας να δημοσιεύεται σε αθηναϊκή εφημερίδα. Δύο χρόνια αργότερα, όταν έφυγα από εκείνο το σχολείο για να πραγματοποιήσω άλλους επαγγελματικούς και προσωπικούς μου στόχους, ήλπιζα και ονειρευόμουν ότι αυτή η πρωτοβουλία θα γινόταν μόνιμο και σημαντικό μέρος του σχολικού προγράμματος και θα επεκτεινόταν σε όλα τα σχολεία, κάνοντας πολλά παιδιά να ακολουθήσουν σχετικές σπουδές και να γίνουν αυτοί που θα δίνουν μαθήματα στα παιδιά σχολείων άλλων χωρών.
Διαβάζοντας (3.6.2022) για το πρόγραμμα στην Αστυπάλαια, το οποίο έχει σκοπό να καταστήσει το νησί πρότυπο σε θέματα περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και πράσινης μετάβασης, με ενεργή συμμετοχή των μαθητών και δασκάλων του Δημοτικού Σχολείου Αστυπάλαιας, ένιωσα συγκίνηση και είπα: «Yes!». Οπως έλεγε ο Τζον Λένον στο τραγούδι του Imagine, «You may say I’m a dreamer, but I’m not the only one». «Μπορεί να πείτε ότι είμαι ονειροπόλος, αλλά δεν είμαι ο μόνος». Μετά τόσα χρόνια, ο σημερινός πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης που τότε ήταν μαθητής σε εκείνο το σχολείο, έκανε αυτό που τόσες κυβερνήσεις μέχρι σήμερα δεν σκέφτηκαν να κάνουν.
Αν επεκταθεί αυτό το πρόγραμμα και σε άλλα σχολεία της χώρας, και κυρίως στα σχολεία των πόλεων, το επιπλέον όφελος θα είναι πως με την ενεργή συμμετοχή τους σε προγράμματα για την προστασία του περιβάλλοντος τα παιδιά και οι έφηβοι θα καταλάβουν ότι, ανεξάρτητα από την οικογενειακή και την κοινωνική τους κατάσταση, μπορούν να ξεχωρίσουν και να κάνουν μεγάλη διαφορά στην κοινωνία και στον κόσμο ολόκληρο, όχι χρησιμοποιώντας εκφοβισμό και βία, bullying, αλλά αξιοποιώντας τις ικανότητες και τη δημιουργικότητα που έχει ο καθένας τους.