Κύριε διευθυντά
Αναφέρομαι στο σχόλιο με τον τίτλο «Υπνοβατούμε προς τον ολοκληρωτικό όλεθρο;» του κ. Ν. Μαραντζίδη, (κυριακάτικη «Καθημερινή» 12/6/2022) με το οποίο, με τα συνήθη προπαγανδιστικά τεχνάσματα, αποπειράται να αθωώσει τον Πούτιν, αν και, αρχίζοντας με αυτόν τον τίτλο, προσπαθεί να μας δημιουργήσει την εντύπωση ότι, τάχα, άλλο τον απασχολεί. Αλλά ο τίτλος είναι αυτό που η Πουτινική προπαγάνδα επισείει ως πιθανό κίνδυνο, μήπως και!..
Ο Ανρί Γκενό (ένας «κάποιος», σίγουρα πιο αρμόδιος από έναν «κανένα», αλλά το ίδιο σίγουρα, ένας από πάμπολλους «κάποιους»), σχετικά με τη «βαθιά ανησυχία του για τις εξελίξεις», είπε μεταξύ άλλων, και τα εξής:
«Αντί να κάνει τη φωνή της να ακουστεί για να αποφύγει αυτή την τρέλα και να σταματήσει τις σφαγές, η Ευρωπαϊκή Ενωση ακολουθεί τα βήματα των ΗΠΑ στην κλιμάκωση του πολέμου δι’ αντιπροσώπων» (προφανή και ποικιλοτρόπως ειπωμένα τα υπονοούμενα).
Δεν αναφέρεται εάν ο Γκενό είπε από ποιον να ακουστεί η φωνή της Ε.Ε., αλλά δεν θα πρέπει να εννοεί από τον εισβολέα. Ως γνωστόν, οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπάθησαν αλλά δεν τους άκουσε και συνεχίζει να μην τους ακούει.
Παραδόξως, ο κ. Μαραντζίδης αναφέρει και «ένα τραγικό δίλημμα» που εντέλει θέτει ο Γκενό: «Το να κάνεις παραχωρήσεις στη Ρωσία σήμερα είναι να υποταχθείς στον νόμο του ισχυρότερου. Το να μην κάνεις τίποτα, ισοδυναμεί με το να συμμορφωθείς στον νόμο του πιο τρελού».
Οπότε; Με ποια «φωνή» πείθεις έναν «τρελό» να λογικευτεί;
ΥΓ.: Θυμίζω το ανέκδοτο με τον τρελό που πίστευε ότι είναι καλαμπόκι και φοβόταν τις κότες. Φωνή όντως ακούστηκε, «πείστηκε» ότι δεν είναι καλαμπόκι, είδε μία κότα, πανικοβλήθηκε, και εξήγησε: «Εγώ το ξέρω ότι δεν είμαι καλαμπόκι, η κότα το ξέρει;».