Κύριε διευθυντά
Οσο απομακρύνεται η λήξη του πολέμου στην Ουκρανία, που προκάλεσε η ρωσική εισβολή, τόσο πληθαίνουν τα χαιρέκακα σχόλια όλων εκείνων που εξαρχής ταυτίστηκαν με τον Πούτιν. Αναμφίβολα, οι οικονομικές συνέπειες του πολέμου είναι βαριές, ιδίως η άνοδος του πληθωρισμού. Είναι βέβαιο ότι δυτικές κυβερνήσεις αισθάνονται το βάρος των συνεπειών αυτών και αναζητούν διεξόδους για μια πιθανή λήξη του πολέμου. Ορισμένοι δείχνουν να συμβιβάζονται με την ιδέα του διαμελισμού της Ουκρανίας, αν αυτό επισπεύσει το τέλος του πολέμου. Αλλοι, λιγότεροι, ισχυρίζονται ότι πρέπει να δούμε και τα δίκαια της Ρωσίας.
Εύλογα όλα αυτά, αλλά λογαριάζουμε χωρίς τον Πούτιν. Την εισβολή δεν προκάλεσε η υποτιθέμενη επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, αλλά η στρατηγική της Ρωσίας να επεκταθεί δυτικά. Προαναγγέλθηκε από τον Ρώσο πρόεδρο ένα χρόνο πριν και προετοιμάστηκε μεθοδικά. Η παραχώρηση της ενεργειακής μας ασφάλειας στη Ρωσία της παρείχε συντριπτικό πλεονέκτημα. Η Gazprom άρχισε να μειώνει με διάφορες δικαιολογίες τη ροή φυσικού αερίου από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Ο Πούτιν διαβεβαίωνε ότι η μετακίνηση στρατευμάτων στη Λευκορωσία αφορούσε προγραμματισμένες ασκήσεις. Ευρωπαίοι ηγέτες συνέρρεαν στην πόρτα του, μόνο για να τους εξευτελίζει λέγοντας ανοικτά ψέματα. Η εισβολή διέψευσε πολλούς ευσεβείς πόθους, και αν η αποτελεσματικότητα του ρωσικού στρατού ήταν στο ήμισυ όσων δείχνουν προπαγανδιστικά βίντεο στο Youtube, ο πόλεμος θα είχε λήξει σε δύο μέρες. Προφανώς θα οδηγηθούμε σε διαπραγματεύσεις, αλλά αυτές θα ευοδωθούν μόνο όταν ο Πούτιν συνειδητοποιήσει ότι η κατοχή της Ουκρανίας είναι αδύνατη. Η ουκρανική αντίσταση είναι το μόνο μέσο γι’ αυτό, και γι’ αυτό πρέπει να ενισχυθεί, παρότι δύσκολα θα αποσοβήσει την απώλεια κάποιων εδαφών. Από εκεί και πέρα η ουκρανική εδαφική ακεραιότητα πρέπει να έχει ισχυρές εγγυήσεις από ευρωπαϊκές δυνάμεις, γιατί κανείς δεν έχει λόγο να εμπιστεύεται τη Ρωσία.