Κύριε διευθυντά
Λίγο να κυκλοφορήσει κανείς στην ελληνική επαρχία αντιλαμβάνεται πως η περιβαλλοντική έγνοια και μέριμνα, τα περί New European Bauhaus, κλιματικής απορρύθμισης και τα τοιαύτα είναι έννοιες άγνωστες και ότι αντιθέτως αυτό που παντού επικρατεί είναι μια τεράστια ασυδοσία και απονιά εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος. Η γενική αίσθηση είναι ότι δεν προλαβαίνει πια κανείς τις καταστροφικές πρωτοβουλίες, «νόμιμες» ή παράνομες, έτσι που έρχονται καταιγιστικά, θα μπορούσα δε να πω και απροειδοποίητα, αν λόγω μακρόχρονης πικρής εμπειρίας δεν ήσαν σχεδόν αναμενόμενες.
Οι αρνητικότατες αυτές σκέψεις μού ήλθαν ξανά καθώς βρέθηκα στον περιβάλλοντα χώρο της αρχαίας Νικοπόλεως στην Ηπειρο. Η οποία για το καλό ή το κακό της αναπλάθεται από το υπουργείο Πολιτισμού. Και όπως πάντα στην Ελλάδα την αρχή ενός δημόσιου έργου σηματοδοτεί η αθρόα κοπή δένδρων. Οι δραματικές περιβαλλοντικές συνθήκες που πλήττουν σκληρά τον πλανήτη, ουδένα παρ’ ημίν πτοούν, όπως και φαίνεται μάλλον καταγέλαστη η έννοια «μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων». Το βέβαιο είναι πως σειρά μεγάλων δένδρων, ηλικίας πολλών δεκάδων ετών, κυρίως ευκαλύπτων και κυπαρισσιών, αλλά και κάποιων βελανιδιών, κόπηκε σε μήκος δυόμισι χιλιομέτρων, ένθεν και ένθεν της οδού που από τη διασταύρωση της Νικόπολης οδηγεί στην οδό Πρέβεζας – Ηγουμενίτσας. Οδού με κίνηση ένα μήνα τον χρόνο και της οποίας το σχέδιο ανάπλασης προβλέπει μερικώς την κατάργηση!
Το βέβαιο είναι πως ουδείς προσπάθησε να βρει λύση που να σώζει τα δένδρα. Τι κάνεις δα έτσι, θα ξαναφυτρώσουν! Σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα η τοπική νεολαία σύσσωμη θα είχε ξεσηκωθεί για να τα προστατεύσει. Σε μας παραμένει ξαπλαρωμένη στις καφετέριες με τη μούρη στο κινητό!
Χωρίς αντίδραση για ό,τι συμβαίνει, χωρίς καν αντίρρηση εκ μέρους της κοινωνίας, βέβαιο είναι πως οι βάρβαροι τελικώς θα διαβούν και ήδη διαβαίνουν θριαμβολογώντας. Αλίμονο στον τόπο!