Κύριε διευθυντά
Διάβασα με προσοχή την επιστολή της Αθηνάς Κακούρη στο φύλλο της 1ης Σεπτεμβρίου στην εφημερίδα σας. Εκτοτε το νόημα της επιστολής αυτής το σκέπτομαι καθημερινά. Αποδίδει τη γνώση, την πείρα και τη σοφία ενός ανθρώπου, ο οποίος αγαπά την Ελλάδα.
Και ακριβώς λόγω αυτής της αγάπης καταλήγει σε αυτά τα συμπεράσματα.
Φοβούμαι ότι, όταν και εάν φθάσω την ηλικία της, θα με διακατέχει ο ίδιος πόνος και προβληματισμός, όπως σήμερα τον εκφράζει η ίδια.
Εκατό έτη μετά την καταστροφή της Σμύρνης, μεγαλύτερη σε σημασία από την ίδια την Αλωση, όπως είχε πει ο πατριάρχης Αθηναγόρας, πορευόμεθα με τον ίδιο προσανατολισμό: αδιαφορία για την κοινή, επωφελή για όλους, πορεία.
Κινούμεθα, στη συντριπτική μας πλειοψηφία, υπό τον αστερισμό του προσωπικού μας και μόνον συμφέροντος.
Εκατό έτη μετά το 1922, ελάχιστοι εξ ημών γνωρίζουν σε βάθος τις συνέπειες της ήττας και ακόμη λιγότεροι αναζητούν τις αιτίες, ώστε να εξαλείψουν τη ρίζα του κακού της βαθιάς διχονοίας, η οποία δυστυχώς πάντοτε δεσπόζει.
Ο πολιτικός κόσμος πλήρως απών εν προκειμένω, πλην της απλής, προεκλογικής φύσεως, παρουσίας σε κάποιες εκδηλώσεις. Το παλιρροϊκό κύμα αποκαλύψεων και ορθών κρίσεων για το 1922, δεν μας κατέκλυσε. Τα ΜΜΕ είχαν άλλα, πολύ θελκτικότερα και επικερδή, να προβάλουν. Δεν διαβάσαμε δυστυχώς τι έγραψε ο Σαράντος Καργάκος στο έργο του «Η Μικρασιατική Εκστρατεία»:
«Το 1922 η Ελλάς δεν ηττήθηκε, αυτοηττήθηκε. Πήγε στη Μ. Ασία ως Βενιζελική με αντιδρώντες τους Βασιλικούς και μετά ως Βασιλική με αντιδρώντες τους Βενιζελικούς».
Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια.
Και σήμερα ο Τύπος αναφέρεται σε παρουσία πόλων Καραμανλή και Σαμαρά στη Νέα Δημοκρατία. Πόλοι εξουσίας, αντί συσπειρώσεως στο κυβερνών κόμμα. Και ουδένα εκ των τριών κυρίων κομμάτων ομιλεί για κυβέρνηση συνεργασίας: έκαστο εξ αυτών επαγγέλλεται την πρώτη θέση!
Είχε γράψει ο Γιώργος Σεφέρης στο ημερολόγιό του την 21η Δεκεμβρίου 1944 κατά την περίοδο του εμφυλίου σπαραγμού:
«Η Ελλάδα, αλίμονο η Ελλάδα: ένα σταυρωμένο κορμί και όλοι το καρφώνουν λυσσασμένοι…».
Το ίδιο θα έγραφε και σήμερα.
Σκέπτομαι ότι μόνον η γεωπολιτική μας θέση και η ανάγκη του διεθνούς παράγοντος για ισορροπία στην ευρύτερη περιοχή μας ευνοούν. Ετερον ουδέν!
Ζήτωσαν οι εκλογές! Και τα πανηγύρια!
Να ζήσετε πολλά χρόνια με δύναμη λόγου και πένας, κ. Κακούρη.
Και με δύναμη ψυχής, για όσα έπονται.