Kύριε διευθυντά
Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας των επετείων. Πριν από περίπου 15 χρόνια ο Kenneth Brown βετεράνος του Β΄ Π.Π. με τον καναδέζικο στρατό και πρώην ασθενής μου εδώ στο Τορόντο, μου έδειξε και το έπιασα στα χέρια μου, ένα ελληνικό χαρτονόμισμα ονομαστικής αξίας 5.000.000 δρχ. που είχε κυκλοφορήσει η Τράπεζα της Ελλάδος τον Ιούλιο του 1944.
Στην επαρχία Εμίλια-Ρομάνα οι Καναδοί πολεμούσαν από τις 11 Οκτωβρίου για τρεις εβδομάδες συνεχώς. Εκεί πήγαινε ο Kenneth Brown με τη μονάδα του. Στο λιμάνι του Μπάρι γνώρισε έναν Ελληνα στρατιώτη και έγιναν στιγμιαίοι φίλοι. Μπορεί να ήταν Ριμινίτης που γύριζε στα μετόπισθεν. Ο Ελληνας έδωσε στον Καναδό για ενθύμιο το χαρτονόμισμα που προανέφερα, γράφοντας και το όνομά του (στα γαλλικά): Αναστάσιος Τσέτης 12-10-44. Είχε προηγηθεί προσφορά τσιγάρων με αντίστροφη κατεύθυνση, όπως το λέει ο ποιητής: Το μάτι άγριο για τσιγάρο. Εκτοτε οι δυο τους δεν είχαν άλλη επικοινωνία ποτέ. Ζήτησα από τον Ken να μου αφήσει το χαρτονόμισμα, αφού δεν είχε καμία αξία. Για μένα έχει, απάντησε αυτός ενοχλημένος! Δέχτηκε όμως να βγάλω μια φωτοτυπία. Ο Kenneth Brown είναι τώρα πια πεθαμένος και αυτή η ελάχιστη μαρτυρία του πολέμου μάλλον θα έχει καταστραφεί. Αλλά το αντίγραφό της εξακολουθεί να μαρτυρεί μιαν οριακή στιγμή της Ιστορίας και την ανάγκη για φιλία και κατανόηση μεταξύ των ανθρώπων. Το επώνυμο Τσέτης είναι σπάνιο μεν αλλά υπαρκτό, παρά τους δυσάρεστους συνειρμούς του. Αρβανίτικο μάλλον. Στο Λαϊκό Νοσοκομείο υπήρχε παλαιότερα ένας καλός χειρουργός και ήπιος άνθρωπος, ο Αντρέας Τσέτης από την Αρτα, και άρα κάπου εκεί πρέπει να αναζητηθούν οι απόγονοι του Αναστάση. Υπάρχουν άραγε; Η διαγνωστική προσπέλαση θα αρκεστεί σε αυτά. (Σας επισυνάπτω εικόνα του χαρτονομίσματος για του λόγου το αληθές.)
