Κύριε διευθυντά
Τα βλέπουμε σκόρπια χειμώνα καλοκαίρι στους σταθμούς του ηλεκτρικού, άλλα κουλουριασμένα να κοιμούνται κατάχαμα τον ύπνο του δικαίου και άλλα να τρέχουν ανήσυχα πάνω κάτω στις πλατφόρμες σαν κάτι να περιμένουν ή να αναζητούν. Λίγη τροφή, λίγη στοργή ίσως και ένα φευγαλέο χάδι. Μερικά γαυγίζουν αγριεμένα τους συρμούς που περνούν και άλλα κουνούν την ουρά τους χαρούμενα, όταν αναγνωρίσουν κάποιον που κάποτε κάτι τους έδωσε. Είναι και μερικά που μπαίνουν στα βαγόνια, όταν δεν είναι πολύ γεμάτα και βγαίνουν μια δυο στάσεις παρακάτω, ίσως για να συναντήσουν κάνα φιλαράκι…
Εκπροσωπούν όλα τα είδη, τα μεγέθη και τις αναμείξεις. Αλλα είναι μικρά και παιχνιδιάρικα, που δεν ξέρουν ακόμα τι τα περιμένει και άλλα ώριμα πια σκυλιά με προσεκτικές κινήσεις και συγκρατημένη συμπεριφορά. Τα περισσότερα από αυτά είναι αδύνατα και σκελετωμένα, ανάπηρα και τσιμπλιασμένα. Ολα όμως με μια δική τους αξιοπρέπεια. Τι τρώνε; Σχεδόν τα πάντα. Ακόμα και μπανανόφλουδες, κουρέλια και αποτσίγαρα. Και ζουν! Τι να πρωτοκάνουν και οι διάφορες φιλοζωικές οργανώσεις; Κάνεις να βάλεις το χέρι σου στην τσέπη και τρέχουν αμέσως κοντά σου, κοιτώντας σε κατάματα γεμάτα προσμονή και ελπίδα με μάτια θλιμμένα και κάπως φοβισμένα, έτοιμα για όλα, ακόμα και για καμιά κρυφή και ύπουλη κλωτσιά.
Μερικά από αυτά κολλάνε με τις ώρες δίπλα σε κάθε είδους περιθωριακούς και απόκληρους, καθένας για δικούς του λόγους, στους δρόμους γύρω από την Ομόνοια λυπημένα και σκεπτικά, πιστοί σύντροφοι στον πόνο και στη μιζέρια. Ζεσταίνονται και ζεσταίνουν. Πανέξυπνα, δεκτικά και ευπροσάρμοστα. Ο,τι καλύτερο έχει απομείνει από τον καθημερινό αδυσώπητο αγώνα της επιβίωσης. Μόνο στο επίκεντρο της Αθήνας είναι καλοθρεμμένα και καθαρά, γιατί τα φροντίζει επιμελώς ο δήμος για τουριστικούς ίσως λόγους.
Τα περισσότερα ξεχωρίζουν τα φανάρια κυκλοφορίας και σταματούν στο κόκκινο, ενώ περιμένουν υπομονετικά το πράσινο για να περάσουν απέναντι. Πού καταλήγουν, άραγε, τα περισσότερα από αυτά και πόσα θα επιζήσουν λίγο ακόμα;
Αν καμιά φορά έχετε μαζί σας κάτι φαγώσιμο, δώστε τους λίγο. Το αξίζουν και να είστε σίγουροι/ες ότι θα το εκτιμήσουν αφάνταστα. Στην εποχή μας αυτά (και όλα) τα τετράποδα έχουν ίσως μεγαλύτερο ενδιαφέρον και περισσότερη σημασία από πολλά άλλα έλλογα δίποδα…