Κύριε διευθυντά
Υστερα από πάρα πολλές δεκαετίες αναγνώστης παίρνω το «θράσος» να σας γράψω, διότι λέω, τόσα γράμματα αναγνωστών, δεν βρέθηκε ένας να σας τα πει με τ’ όνομά τους. Ενας που να έχει αντίρρηση γι’ αυτά που διαβάζει. Εννοώ καραμπινάτα, όχι χαϊδέματα της δήθεν δημοκρατίας.
Ο λόγος που ενοχλώ είναι γιατί οφείλω σαν αναγνώστης και σαν Ελληνας ένα μπράβο, ένα ευχαριστώ για την αμερόληπτη γραφή του κ. Χρήστου Γιανναρά. Τόσα χρόνια δεν παρέκλινε στην ελεύθερη διατύπωση των απόψεών του. Ναι, μου ήταν πάντα δύσκολο να τον καταλάβω πλήρως.
Αλλά σήμερα τον κατανοώ, διότι από «πίσω» δεν διακρίνω κανένα κόμμα. Τα κείμενά του κάθε Κυριακή τα κόβω και τα φυλάω σαν παλιός λάτρης της λογοτεχνίας (σ’ ένα από τα πολλά που συμφωνώ με τον Θεοδωρόπουλο). Η αλήθεια είναι ότι διαβάζω πολλούς (Μουμτζή, Μπουκάλα, Μανδραβέλη κ.λπ.).
Αλλά δεν είδα μέχρι σήμερα καμιά σθεναρή αντίσταση στην κοινωνική κατρακύλα που να καυτηριάζεται. Στο μόνο που συμφωνούσαν μερικοί ήταν ο λόγος τους για τη στάση Τσιτσιπά. Κρίμα. Συστημικές συμφωνίες δημοκρατίας. Γι’ αυτό ο Γιανναράς με την επιφυλλίδα του είναι η όαση της «Καθημερινής».
Τον ευχαριστώ. Δεν θα περίμενα, κύριοι, να δω τον Μίχο να σκοτώνει για να τον πω δολοφόνο. Τα όσα έμαθα από τη 2η μέρα, εγώ ο άσημος, μου αρκούσαν γι’ αυτόν και τη μητέρα για να αηδιάσω.
Διαβάστε την επιφυλλίδα Γιανναρά «Κατεστημένη παραχάραξη» για να δείτε ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο.