Οι εικόνες που δάκρυσαν και το κακό «σημάδι»

Οι εικόνες που δάκρυσαν και το κακό «σημάδι»

Κύριε διευθυντά
Υστερα από μια σχετική κουβέντα για τις εικόνες που δακρύζουν, οι συνομιλητές μου με παρότρυναν να κάνω γνωστή την προσωπική μου μαρτυρία για αυτό το θέμα μέσω της φιλόξενης στήλης της «Καθημερινής».

Λοιπόν, το καλοκαίρι του 1946 χτυπούσε ασταμάτητα η καμπάνα της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στη Λεπτοκαρυά Πιερίας. Πιτσιρικάς 12χρονος τότε, έτρεξα στην εκκλησία να δω τι γίνεται. Ολες οι εικόνες της εκκλησίας ήταν δακρυσμένες. Δοκίμασα τα δάκρυα και ήταν υφάλμυρα, όπως και τα δικά μου. Ο παπάς αποφάσισε να ξεκρεμάσουν 10 εικόνες για περιφορά, διότι δεν θα ερχόταν όλο το χωριό στην εκκλησία. Η πρώτη στάση, με ψαλμωδίες, έγινε 200 μέτρα από την εκκλησία, στην πλατεία του χωριού, όπου τα καφενεία και το Κοινοτικό Γραφείο. Βγήκαν όλοι έξω να δουν τι γίνεται. Ο πατέρας μου, που ήταν και πρόεδρος και ποτέ δεν θυμάμαι να είχε πάει στην εκκλησία, βγήκε και αυτός έξω. Είδε το φαινόμενο, έκανε τον σταυρό του και είπε: «Τι είναι αυτό πάλι!». Σκούπισαν τα δάκρυα από τα μάτια των εικόνων με ένα λευκό ύφασμα σαν γάζα και αμέσως καινούργια δάκρυα έτρεχαν ακριβώς από τα μάτια των εικόνων. Η περιφορά συνεχίστηκε για να διασχίσει όλο το χωριό της παλαιάς Λεπτοκαρυάς. Εγώ επέστρεψα στην κάτω γειτονιά να πω τι είδα. Η παλαιά Λεπτοκαρυά, στα ριζά του Ολύμπου, ήταν σχεδόν απομονωμένη και αποκλεισμένη. Μόλις είχε ξεκινήσει ο Εμφύλιος από το διπλανό χωριό, το Λιτόχωρο, όπου την παραμονή των βουλευτικών εκλογών της 31ης Μαρτίου του 1946 έγινε η πρώτη επίθεση των κομμουνιστών, που έκαψαν τον σταθμό Χωροφυλακής με 10 νεκρούς χωροφύλακες και στρατιώτες, που ήταν εκεί και για τη φρουρά της κάλπης. Μέχρι και σήμερα, που είμαι 88 ετών, δεν μπόρεσα να βρω απάντηση γι’ αυτό το φαινόμενο. Ολοι στο χωριό έλεγαν ότι είναι κακό σημάδι. Επειτα από περίπου δύο μήνες, τον Σεπτέμβριο, έγινε η επίθεση των κομμουνιστών, από την Καρυά Ολύμπου στη Λεπτοκάρυά μας, και γέμισε το νεκροταφείο της Αγίας Τριάδας με 8 φέρετρα. Ανάμεσα σε αυτούς και ο πατέρας μας, Δημήτρης Ματός, που ήταν και αρχηγός των ΜΑΥδων (Μονάδες Αυτοάμυνας Υπαίθρου).

Κύριε διευθυντά, δεν είμαι θρησκόληπτος, αλλά αυτό το φαινόμενο, αυτό το συμβάν, που το έζησα, με κρατά γερά δεμένο στην έννοια, στην οντότητα του Θεού.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή