Κύριε διευθυντά
Η συζήτηση της πρότασης να επιτραπεί στους νοσοκομειακούς γιατρούς του ΕΣΥ να έχουν ιδιωτικούς ασθενείς μάς φέρνει 40 και χρόνια πίσω, όταν ο τότε υπουργός Υγείας, ο αείμνηστος Σπύρος Δοξιάδης, μου ζήτησε να ηγηθώ επιτροπής για σύνταξη σχεδίου νόμου αναδιοργάνωσης των νοσοκομείων στο πλαίσιο του ευρύτερου σχεδίου αναδιαμόρφωσης των υπηρεσιών υγείας της χώρας.
Επειτα από μελέτες, διαβουλεύσεις και γνώμες Ελλήνων και ξένων, καταλήξαμε να προτείνουμε δύο κατηγορίες νοσοκομειακών γιατρών, πλήρους και μερικής απασχόλησης. Η πρώτη κατηγορία θα είχε μισθό τουλάχιστον διπλάσιο από αυτόν των γιατρών μερικής απασχόλησης, αλλά και αυξημένες αρμοδιότητες και ευθύνες, διοικητικές, εκπαιδευτικές και άλλες. Το επιχείρημα για το σχήμα αυτό, που ίσχυε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με κύριο παράδειγμα αυτό του Ηνωμένου Βασιλείου, ήταν να μη στερηθούν τα κρατικά νοσοκομεία τις υπηρεσίες ιατρών με εξειδικευμένες δεξιότητες υψηλού επιπέδου, που όμως προσδοκούν και είναι ικανοί για υψηλά εισοδήματα. Επίσης, τα νοσοκομεία θα έπρεπε να έχουν τη δυνατότητα να καλύπτουν ανάγκες ειδικοτήτων που όμως δεν είναι σταθερής ζήτησης στο νοσοκομείο, όπως π.χ. δερματολογίας.
Τότε, προ 40 ετών, οι κομματικές κλαδικές των γιατρών της Δεξιάς και της Αριστεράς συναίνεσαν, με διαφορετικά κίνητρα η κάθε μία, στην εναντίωσή τους στο νομοσχέδιο, ώστε ο τότε πρωθυπουργός να μην τολμήσει να το φέρει στη Βουλή. Η υπενθύμιση του ιστορικού αυτού γεγονότος ίσως βοηθήσει τους σημερινούς αρμοδίους στους σχεδιασμούς τους. Θα τους πρότεινα επίσης να εξετάσουν το σχήμα της πρόσθετης οικονομικής ανταμοιβής με βάσει αντικειμενικά κριτήρια κλινικής παραγωγικότητας. Το σύστημα αυτό λειτουργεί στο Ην. Βασίλειο εδώ και πολλές δεκαετίες με εξαιρετικά αποτελέσματα και έχει υιοθετηθεί και από άλλες χώρες. Πρόκειται για την οικονομική επιβράβευση αξιοσύνης και εργατικότητας (Clinical Merit Awards), που βασίζεται στην παραγωγικότητα και στην ποιοτική προσφορά. Το σύστημα αυτό αποδίδει από 35.000 έως 60.000 στερλίνες στους διευθυντές (Consultans) ετήσιο εισόδημα πλέον του όχι ευκαταφρόνητου μισθού τους (το 2022 κάπως λιγότερο). Αυτό το σχήμα, εκτός από ισχυρό κίνητρο, βοήθησε στο να συγκρατήσει άξιους γιατρούς από τη μετανάστευση. Στη χώρα μας, το μόνο κίνητρο αύξησης παραγωγικότητας, ιδίως για επεμβατικές ειδικότητες και πράξεις, είναι το «φακελάκι». Ας σκεφτούν οι νομοθετούντες πώς θα μπορούσε αυτό να επισημοποιηθεί και να «ξεμαυρίσει», κάνοντας αρχή με τις ιδιωτικές ασφάλειες που έχουν τιμολόγια για τις ιατρικές πράξεις που πληρώνουν στα ιδιωτικά νοσοκομεία. Εξάλλου, το επιπλέον μισθολογικό κόστος θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με οικονομίες από καλύτερη διοικητική οργάνωση, αντιμετώπιση πολυφαρμακίας, συγχώνευση και κατάργηση μικρών νοσοκομείων, και καλύτερο έλεγχο παραπομπών για εξετάσεις με βάσει διαγνωστικά κριτήρια.