Κύριε διευθυντά
Διαβάζω και ακούω ότι στη γειτονική μας Τουρκία, Τύπος και κυβέρνηση δυσανασχετούν με την ελληνική ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη». Λυπούμαι που δεν πρόλαβα να δω την ταινία όταν παιζόταν στους κινηματογράφους και δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη. Θα πρότεινα όμως στους γείτονες να δουν τη δική τους ταινία του 2009, της δικής τους σκηνοθέτιδος Tomris Giritlio lu, με τον αγγλικό τίτλο «The Pains of Autumn» και στα ελληνικά: «Οι πληγές του φθινοπώρου».
Στην ταινία περιγράφονται τα Σεπτεμβριανά του 1955 και η μανία του καθοδηγούμενου όχλου εναντίον των Ελλήνων της Πόλης. Να θυμίσω στους αναγνώστες ότι στη Θεσσαλονίκη εξερράγη μια βόμβα στο τουρκικό προξενείο, στο σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ. Λίγες ώρες αργότερα ξεκίνησε το πογκρόμ στην Πόλη. Μόλις πέντε χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε από την Τουρκική Διοίκηση που ανέτρεψε τον Μεντερές, ότι τη βόμβα είχε βάλει Τούρκος, ο οποίος κατέφυγε στην Τουρκία και αργότερα συνελήφθη και κάθησε στο σκαμνί της ίδιας της Τουρκίας μαζί με τον Μεντερές, τον Ζορλού και άλλους Τούρκους που κατηγορήθηκαν, μεταξύ άλλων, και για τη Σκευωρία του Σεπτεμβρίου 1955. Τέτοιες μέθοδοι είναι παλιές και χρησιμοποιημένες. Μήπως ο Χίτλερ δεν είχε σκηνοθετήσει παρόμοιο σενάριο μια-δυο μέρες πριν εισβάλει στην Πολωνία, και αυτός Σεπτέμβριο μήνα, το 1939; Τι άλλο να περιμένουμε; Μήπως κάποιες αποκαλύψεις για το πώς οργανώθηκε το μακελειό πριν από λίγες μέρες στην Πόλη, με αρκετούς νεκρούς και πολλούς τραυματίες, με τη δράστιδα να μην αυτοκτονεί αλλά να το σκάει για να συλληφθεί μετ’ ου πολύ, αλλά αυτό να επιτρέψει στην τουρκική κυβέρνηση να εισβάλει σε ένα γειτονικό κράτος και να σκοτώνει αθώους αμάχους;