Κύριε διευθυντά
Το θέμα της μετάδοσης του κορωνοϊού με τη Θεία Μετάληψη θίγει και πάλι ο επιστολογράφος σας κ. Βανδώρος Δημήτριος στο φύλλο της «Καθημερινής» της 23.11.2022. Η πρόχειρη ιατρική άποψη πράγματι θεωρεί ότι με τον τρόπο αυτόν μεταδίδεται ο ιός, δηλαδή μέσω του βλεννογόνου του στόματος και του σιέλου. Ομως, τα πρακτικά δεδομένα άλλα μαρτυρούν. Εάν πράγματι τα λοιμώδη νοσήματα μεταδίδονταν στους ιερείς, τότε τόσα χρόνια δεν θα είχε απομείνει κανένας από αυτούς, δεδομένου ότι το υπόλοιπο της Θείας Κοινωνίας καταλύεται από τους ίδιους.
Και έχουν υπάρξει στο παρελθόν η Σπιναλόγκα, τα Σανατόρια και πολλές επιδημίες, χωρίς να παρατηρηθεί μεταδοτικότητα μέσω της μετάληψης. Το κλινικό αποτέλεσμα δεν μπορεί κανείς να το αγνοήσει, συνεπώς κάτι άλλο συμβαίνει. Δεν μπορεί, 2000 χρόνια κάτι θα είχε συμβεί.
Από καθαρά ιατρική άποψη θα ήθελα να αναφέρω τα εξής:
α) Είναι γνωστό από πολλές επιστημονικές εργασίες ότι η βαθιά πίστη αυξάνει την άμυνα του οργανισμού και το προσδόκιμο επιβίωσης μέσω του μηχανισμού της ψυχοσωματικής επίδρασης.
β) Η ποσότητα που καταπίνεται είναι πολύ μικρή και το ιικό φορτίο παίζει σπουδαίο ρόλο στη μεταδοτικότητα.
γ) Οσα μικρόβια ή ιοί φτάσουν στον στόμαχο, όλα πλην ενός σκοτώνονται από το υδροχλωρικό οξύ που περιέχεται στο γαστρικό υγρό.
δ) Το σπουδαιότερο όμως όλων είναι ότι το περιεχόμενο της Θείας Μετάληψης αποτελείται από άρτο και οίνο τύπου μαυροδάφνης με περιεκτικότητα σε οινόπνευμα 16%-17%.
Είναι γνωστό ότι ο κορωνοϊός σκοτώνεται σε συγκέντρωση οινοπνεύματος άνω των 60 βαθμών. Συνεπώς αυτό που κατά πάσα πιθανότητα συμβαίνει κατά τη Θεία Μετάληψη είναι ότι μπορεί μεν ο ιός να μη σκοτώνεται στους 10-15 βαθμούς του οινοπνεύματος, φαίνεται όμως ότι αδρανοποιείται και δεν πολλαπλασιάζεται. Οπως ακριβώς συμβαίνει και με τα εμβόλια που περιέχουν εξασθενημένους ιούς .
Παρ’ όλα αυτά προσωπικά νομίζω ότι η Εκκλησία μας, ακόμη και για λόγους αισθητικούς, θα ήταν προτιμότερο ν’ αλλάξει σε εύθετο χρόνο τον τρόπο της Θείας Μετάληψης, με κάτι παρόμοιο που έχει υιοθετήσει η Καθολική Εκκλησία.
Δεν πρόκειται να θιγεί η ουσία της ορθόδοξης πίστης μας η οποία στηρίζεται στην πίστη στον Θεό και τη διδασκαλία του Ιησού. Μερικά απ’ αυτά που έχουν καθιερωθεί μεταγενέστερα από τις Οικουμενικές Συνόδους, με μεγάλη περίσκεψη και φειδώ θα μπορούσαν ν’ αναθεωρηθούν, όπως π.χ. εκτός από το πρακτικό της Θείας Ευχαριστίας, τα πολυτελή άμφια κ.λπ. τα οποία καθιερώθηκαν πολύ μεταγενέστερα και δεν έχουν καμία σχέση με την αρχική διδασκαλία του Ιησού.