Η όρεξη των Τούρκων και πώς κόβεται

Η όρεξη των Τούρκων και πώς κόβεται

Κύριε διευθυντά
Παρασκευή πρωί 8.30, 13η Δεκεμβρίου, κάθομαι μπροστά σε μια τηλεόραση και βλέπω στο βάθος εικόνες από την Κωνσταντινούπολη, τον Βόσπορο, τζαμιά και μιναρέδες, και την Αγια-Σοφιά. Ενα ειδικό μικρό πλοίο μαζεύει από τη θάλασσα του λιμανιού τα σκουπίδια.

Σε πρώτο επίπεδο (πλάνο, νεοελληνικά) δημοσιογράφοι, ένας έμπειρος Κωνσταντινουπολίτης ανταποκριτής και δύο κύριοι, πολιτικοί και πανεπιστημιακοί. Σχολιάζουν τα ελληνοτουρκικά. Ακούω και αναρωτιέμαι: δεν ξέρουν και δεν λένε ή ξέρουν και δεν τα λένε;

Στα δεκαπέντε μου (1947) διάβαζα το περιοδικό «Ναυτική Ελλάδα». Μια μέρα διαβάζω απομνημονεύματα του ναυάρχου ε.α. αείμνηστου Σακελλαρίου που έγραφε ότι όταν ήταν πλοίαρχος στην τότε εξόριστη στην Αίγυπτο ελληνική κυβέρνηση, την αντιπροσώπευσε με εντολή της σε μια σύσκεψη με τον Αγγλο ναύαρχο Ανατολικής Μεσογείου, με θέμα τον προσδιορισμό ναυτικών διοικήσεων Ανατολικής Μεσογείου. Ορίζονται αυτές και οι ευρισκόμενες στην ελληνική θάλασσα, αλλά δεν ακούει τίποτε για τα ελληνικά νησιά! Ρωτάει, και η απάντηση είναι ότι γι’ αυτά προβλέπεται τουρκική ναυτική διοίκηση! Και τότε ο πλοίαρχος Σακελλαρίου λέει: «Ναύαρχε, είμαι υποχρεωμένος να φύγω για να ενημερώσω την κυβέρνησή μου». Αυτό και έγινε, και ακολούθησε η παρέμβαση της ελληνικής κυβερνήσεως και τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου δεν έγιναν τουρκική ναυτική διοίκηση… αλλά κάτι έγινε στην όρεξη της Τουρκίας… Και τώρα οι Τούρκοι αυτά τα θυμούνται, οι Ελληνες τα έχουν ξεχάσει…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή