Κύριε διευθυντά
Αργησα πολύ να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για την παρουσία του κ. Βασίλη Αγγελικόπουλου στην εφημερίδα σας.
Πρώτον τον αναζητούσα, κάθε Κυριακή, αφού από το ένθετο «Τέχνες & Γράμματα» έτσι κι αλλιώς άρχιζα. Κι αν δεν ήταν πρώτος, ήταν γιατί ήθελα να καθυστερήσω λίγο την απόλαυση, αφού πια ήταν στο χέρι μου. Την καθυστέρηση μόνο, που λέει κι ο ποιητής. Ή το άδειασμα στο στομάχι, όταν έπεφτα πάνω στο «απουσιάζει σε άδεια» ή κάτι παρόμοιο, όταν έφτανα στο σημείο της πολυπόθητης αναζήτησης κι έλειπε το «Υποβολείο».
Την Κυριακή 22/1 το «μοιραίο». Ηδη από τις πρώτες λέξεις. Δεν θα λείπει σε άδεια ή εκτάκτως. Θα λείπει. Χωρίς επεξήγηση. Θα λείπει. Αφήνοντάς μας μόνο να μάθουμε κάτι από την πορεία του στη δημοσιογραφία.
Η «Καθημερινή» της Κυριακής δεν θα είναι πια η ίδια. Για μένα τουλάχιστον. Ισα ίσα που πρόλαβε φέτος να μας πει τα Κάλαντα του 2023. Τα ωραιότερα που θυμάμαι.
Ετσι ανοίγει, λοιπόν, μία ακόμα χρονιά.
Ετσι κλείνει, λοιπόν, μια ωραία πορεία.
Κύριε Αγγελικόπουλε, σας ευχαριστούμε.
Κύριε Αγγελικόπουλε, σας ευχαριστώ.