Κύριε διευθυντά
Σύμφωνα με το άρθρο 29.1 του Συντάγματος η «οργάνωση και η δράση των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος», το οποίο σύμφωνα με το 1ο άρθρο του είναι «Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία». Επίσης σύμφωνα με το άρθρο 29 του ν. 3023/2002 «1. Το πολιτικό κόμμα πριν αναλάβει δραστηριότητα καταθέτει ιδρυτική δήλωση στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου», στην οποία διαβεβαιώνει ότι η «οργάνωση και η δράση του εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος». Συνεπώς τα κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή πληρούν τους απαιτούμενους συνταγματικούς όρους «δημοκρατικότητας». Εξάλλου, κατά την κοινή αντίληψη, το όνομα καθενός και ο τίτλος κάθε «συλλογικότητας» τον και την διαφοροποιεί από όλους τους υπολοίπους. Είναι προφανές ότι όταν μια παράταξη αυτοχαρακτηρίζεται δημοκρατική εννοεί ότι οι αντίπαλοί της δεν έχουν αυτό το χαρακτηριστικό.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον αυτοχαρακτηρισμό «αντιμνημονιακός», όπου ζητείται ο «μνημονιακός» αντίπαλος, αφού κατά καιρούς όλοι, πλην του ΚΚΕ, έχουν ψηφίσει κάποιο μνημόνιο.
Με τα αναμφισβήτητα αυτά δεδομένα θεωρώ τον όρο «Δημοκρατική Παράταξη» προσβλητικό για τα κόμματα της Βουλής, αλλά και μειωτικό για το Κοινοβούλιό μας. Τυπικά όλα τα κόμματα της Βουλής είναι δημοκρατικά και μάλιστα με πιστοποιητικό του Αρείου Πάγου. Αν παρά ταύτα θελήσουμε να κρίνουμε ουσιαστικά τον όρο, προσκρούουμε στη σύνθεση που του δίνουν ή επιδιώκουν αυτοί που τον επινόησαν και τον χρησιμοποιούν. Περιλαμβάνουν ή θα ήθελαν να περιλάβουν το ΚΚΕ, του οποίου το καταστατικό τάσσεται κατά του πολιτεύματος της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αλλά αποκλείουν τη Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που κέρδισε τις τελευταίες εκλογές, που απολαμβάνει της νωπής εμπιστοσύνης της Βουλής και κυβερνά τη χώρα.
Ανάλογες παρατηρήσεις αρμόζουν και για το ασαφέστερο «Δημοκρατικό Τόξο», το οποίο, αν το αντιλαμβάνομαι σωστά, εξαιρεί του φάσματός του μόνο την εξωκοινοβουλευτική σήμερα και καταδικασμένη πρωτοδίκως ακρότατη Δεξιά, αλλά περιλαμβάνει το ΚΚΕ, ίσως και τη βαρουφακική ΜέΡΑ25, για την οποία οι τρέχοντες πολιτικοί όροι φαίνονται ανεπαρκείς και αταίριαστοι για τις διακηρυσσόμενες νεφελώδεις πολιτειακές επιδιώξεις της.
Φοβούμαι ότι ο καθένας, ασεβέστατα, ράβει ή προσπαθεί να ράψει το κοστούμι της δημοκρατίας στα μέτρα του, όπως τα αντιλαμβάνεται ή τα προβάλλει.