Κύριε διευθυντά
Σε πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Το «κατόρθωμα» στα Τέμπη («Κ», 5/3/2023) ο κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος επισημαίνει: «Τα πράγματα θα αλλάξουν μόνον όταν η ελληνική κοινωνία καταφέρει να αλλάξει τη στάση της απέναντι στο αίσθημα της ευθύνης». Πολύ σωστά, αλλά πώς ακριβώς θα επιτευχθεί αυτή η αλλαγή; Με ποια μεθοδολογία και με τι εργαλεία;
Το αίσθημα ευθύνης δεν είναι χάπι που μερικές φορές ξεχνάμε να πάρουμε. Διδάσκεται και εμπεδώνεται μέσα από πρακτικές εμπειρίες, στη σχολική κυρίως ηλικία. Πόσα όμως από τα 75 γνωστικά αντικείμενα που ερίζουν για το ταλαίπωρο ωρολόγιο πρόγραμμα («Κ», 28/2/2023) εξασκούν το εν λόγω αίσθημα; Τα δύο-τρία μαθήματα που δυνητικά θα μπορούσαν να συμβάλουν έχουν υποβαθμιστεί/εξαφανιστεί από τον εκπαιδευτικό ορίζοντα της χώρας. Το αίσθημα ευθύνης σχετίζεται με τις εγκεφαλικές εκτελεστικές λειτουργίες, οι οποίες επιδέχονται καίριες βελτιώσεις αξιοποιώντας το τελειότερο εργαλείο που έχουμε, το ανθρώπινο σώμα. Μέσω της σωματικής άσκησης και του παιχνιδιού, το οποίο –παρεμπιπτόντως– συμπεριλαμβάνεται στη χάρτα των Δικαιωμάτων του Παιδιού, ο νέος θα πάρει τα βασικά μαθήματα ευθύνης και κανόνων. Θα μάθει, για παράδειγμα, ότι όταν η μπάλα περάσει μία συγκεκριμένη γραμμή, τότε τρώει γκολ…