Κύριε διευθυντά
Πόσοι Νεοδημοκράτες, μεταξύ των οποίων και εγώ, δεν ξυπνήσαμε την περασμένη Κυριακή το πρωί με την αγωνία για το τι θα ζήσουμε το βράδυ. Το ευχάριστο αποτέλεσμα μας καθησύχασε ύστερα από 12 ώρες. Πώς και φθάσαμε στο αποτέλεσμα; Ιδού μια στιχομυθία, την οποία μου χάρισε η Αντωνία, χήρα φίλου μου από τα Χανιά: «Από τότε που έχασα το ταίρι μου, τον Μιχάλη, κάνω πάντα αυτό που θα μου έλεγε αν ήταν στη ζωή. Αυτή τη φορά θα μου έλεγε: “Εγώ τον Μητσοτάκη δεν τον ψηφίζω. Εσύ όμως να ψηφίσεις τη Νέα ∆ημοκρατία γιατί αυτό είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας”. Ετσι και εγώ ψήφισα για πρώτη φορά στη ζωή μου τη Νέα ∆ημοκρατία». Εχω αλλάξει τα ονόματα της συνομιλήτριάς μου και του συζύγου της. Κρατώ όμως τη στιχομυθία και θα την αναφέρω σε όποιον τολμήσει να μου πει ότι οι Ελληνες δεν είναι ώριμοι.