Κύριε διευθυντά
Χωρίς διάθεση θριαμβολογίας ή χαιρεκακίας για την έκβαση της πρόσφατης εκλογικής αναμέτρησης, καταγράφω κάποιες εντυπώσεις και σκέψεις, ως αφορμές στοχασμού και διαλόγου.
– Η περιβόητη απλή αναλογική αποδείχθηκε –παρά το θεαματικό της αποτέλεσμα– ένα άγονο εκλογικό σύστημα για τον τόπο μας. Παρατείνει εκκρεμότητες, διπλασιάζει σε χρόνο και χρήμα το κόστος της διαδικασίας και δεν προσφέρει απολύτως τίποτε στην πολιτική ζωή. Ευχής έργον θα είναι να μην αλλάζει το εκλογικό σύστημα κάθε τόσο.
– Οι διακρίσεις του τύπου αριστερός-δεξιός-κεντρώος ανήκουν στο παρελθόν. Αλλωστε η ύπαρξη κομματικών επιλογών υποδηλώνει τη δυνατότητα αλλαγής εκ μέρους των ψηφοφόρων. Δεν χρειάζονται ταμπέλες ούτε εκ μέρους των πολιτικών. Εχει κάποιος να πει κάτι χρήσιμο για τον τόπο; Να είμαστε έτοιμοι να τον ακούσουμε, και να το υιοθετήσουμε, ανεξάρτητα από προέλευση.
– Αξιόλογοι άνθρωποι υπάρχουν σε διάφορες πλευρές. Θα ήταν ιδανικό να μπορούσαμε να τους επιλέγουμε ανεξάρτητα από κομματική σημαία (ίσως σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο επικρατείας).
– Η τοξική αντιπαράθεση δεν έχει νόημα. Αλλο είναι η κριτική (που επιδιώκει τη διόρθωση ή τη βελτίωση των εσφαλμένων) και άλλο οι συνεχείς προσωπικές επιθέσεις (στον πρωθυπουργό ή όποιον άλλο) με εκφράσεις που χαρακτηρίζουν κυρίως αυτόν που τις διατυπώνει.
– Τελικά, μήπως θα πρέπει στην κοινοβουλευτική πράξη να ξεχωρίσουμε τη δημιουργική αντιπολίτευση από την αενάως «προεκλογική» ρητορεία; Αυτή ας μείνει για τους τελευταίους 3-4 μήνες προ των επομένων εκλογών, που καλό είναι να γίνονται την ίδια εποχή κάθε τετραετία, προγραμματισμένα και όχι «κατά το δοκούν» για εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων.