Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την επιστολή του παιδίατρου Κώστα Μπάρμπη (φύλλο Σαββάτου 27/5) με τον οποίον συνυπήρξαμε για κάποιο διάστημα τρόφιμοι των παιδοπόλεων της «Βασιλικής Προνοίας», προσθέτω τα επόμενα.
Τώρα που πέρασαν τα χρόνια και ήρθε η λυπημένη ώρα της θύμησης, η επιστολή του μου θύμισε τον Πίνδαρο, κατά τον οποίον «Θνᾴσκει δὲ σιγαθὲν καλὸν ἔργον», δηλαδή θα χαθεί η ωραία πράξη αν δεν πουν τίποτε γι’ αυτήν.
Ετσι, η ίδρυση και η λειτουργία των παιδοπόλεων, κατά τη διάρκεια της εμφύλιας διαμάχης και στα χρόνια που επακολούθησαν, ήταν απολύτως απαραίτητη για τα χιλιάδες παιδιά, προεχόντως ορφανά, που πέρασαν τις φιλόξενες πύλες των.
Πολύ συνοπτικά και στο πλαίσιο μιας επιστολής, θα αναφερθώ σε μαρτυρίες παιδιών της αριστερής κυρίως παράταξης, που βρέθηκαν στις παιδοπόλεις, ποτέ βιαίως, αλλά με τη συναίνεση των κηδεμόνων τους ή και των ιδίων, όπως οι μαρτυρίες αυτές περιγράφονται στο μόλις εκδοθέν βιβλίο του γιατρού Βασίλη Σάνδρη, με τον τίτλο «Ηταν μια εποχή φωτιάς», εκδόσεις Επίκεντρο.
Ετσι, η Γκόνη Σιάνου Ευμορφία, αφού πρώτα βρέθηκε στις «Λαϊκές ∆ημοκρατίες», όταν επέστρεψε στην Ελλάδα το 1954, καταθέτει: «Ο πατέρας μου σκληρός κομμουνιστής» φρόντισε ώστε η αδελφή της και η ίδια να εισαχθούν στην παιδόπολη Λαρίσης, «στην οποίαν τις συνόδευσε μάλιστα ο ίδιος».
Ο Χρήστος Τσιαπάλης, του οποίου ο πατέρας και ο αδελφός σκοτώθηκαν ως αντάρτες, με δική του πρωτοβουλία εισέρχεται στην παιδόπολη.
Η Καρνάβα Μπορδόχα Ζωή, με πατέρα σκοτωμένο από τους Γερμανούς και με μητέρα που εκτελέστηκε ως συνεργάτης των ανταρτών, σημειώνει: «Η γιαγιά μου, και την ευγνωμονώ γι’ αυτό, σκέφτηκε να με βάλει στην παιδόπολη».
Οι μαρτυρίες αυτού του είδους είναι δεκάδες στο παραπάνω βιβλίο.
Τέλος, για όσους θα ήθελαν να διαπιστώσουν το επίπεδο των παιδιών που πέρασαν από τις παιδοπόλεις, τους προτείνω τα βιβλία των παιδοπολιτών, του καρδιολόγου Χρήστου Βενέτη «Κεραύνεια Ορη», του καθηγητή της Ελληνικής και Αγγλικής Φιλολογίας Περικλή Λεύκα «Σκόρπιες Μνήμες» και του καθηγητή της Γαλλικής Φιλολογίας Σταύρου Καλαϊτζόγλου (Σάκη Κλώρη) «Από την απώλεια στην καταλλαγή» και την ιστοσελίδα του ιδίου «Εφήμερος Λόγος».