Κύριε διευθυντά
Με αφορµή την επιστολή του παιδίατρου Κώστα Μπάρµπη (φύλλο Σαββάτου 27/5) µε τον οποίον συνυπήρξαµε για κάποιο διάστηµα τρόφιµοι των παιδοπόλεων της «Βασιλικής Προνοίας», προσθέτω τα επόµενα.
Τώρα που πέρασαν τα χρόνια και ήρθε η λυπηµένη ώρα της θύµησης, η επιστολή του µου θύµισε τον Πίνδαρο, κατά τον οποίον «Θνᾴσκει δὲ σιγαθὲν καλὸν ἔργον», δηλαδή θα χαθεί η ωραία πράξη αν δεν πουν τίποτε γι’ αυτήν.
Ετσι, η ίδρυση και η λειτουργία των παιδοπόλεων, κατά τη διάρκεια της εµφύλιας διαµάχης και στα χρόνια που επακολούθησαν, ήταν απολύτως απαραίτητη για τα χιλιάδες παιδιά, προεχόντως ορφανά, που πέρασαν τις φιλόξενες πύλες των.
Πολύ συνοπτικά και στο πλαίσιο µιας επιστολής, θα αναφερθώ σε µαρτυρίες παιδιών της αριστερής κυρίως παράταξης, που βρέθηκαν στις παιδοπόλεις, ποτέ βιαίως, αλλά µε τη συναίνεση των κηδεµόνων τους ή και των ιδίων, όπως οι µαρτυρίες αυτές περιγράφονται στο µόλις εκδοθέν βιβλίο του γιατρού Βασίλη Σάνδρη, µε τον τίτλο «Ηταν µια εποχή φωτιάς», εκδόσεις Επίκεντρο.
Ετσι, η Γκόνη Σιάνου Ευµορφία, αφού πρώτα βρέθηκε στις «Λαϊκές ∆ηµοκρατίες», όταν επέστρεψε στην Ελλάδα το 1954, καταθέτει: «Ο πατέρας µου σκληρός κοµµουνιστής» φρόντισε ώστε η αδελφή της και η ίδια να εισαχθούν στην παιδόπολη Λαρίσης, «στην οποίαν τις συνόδευσε µάλιστα ο ίδιος».
Ο Χρήστος Τσιαπάλης, του οποίου ο πατέρας και ο αδελφός σκοτώθηκαν ως αντάρτες, µε δική του πρωτοβουλία εισέρχεται στην παιδόπολη.
Η Καρνάβα Μπορδόχα Ζωή, µε πατέρα σκοτωµένο από τους Γερµανούς και µε µητέρα που εκτελέστηκε ως συνεργάτης των ανταρτών, σηµειώνει: «Η γιαγιά µου, και την ευγνωµονώ γι’ αυτό, σκέφτηκε να µε βάλει στην παιδόπολη».
Οι µαρτυρίες αυτού του είδους είναι δεκάδες στο παραπάνω βιβλίο.
Τέλος, για όσους θα ήθελαν να διαπιστώσουν το επίπεδο των παιδιών που πέρασαν από τις παιδοπόλεις, τους προτείνω τα βιβλία των παιδοπολιτών, του καρδιολόγου Χρήστου Βενέτη «Κεραύνεια Ορη», του καθηγητή της Ελληνικής και Αγγλικής Φιλολογίας Περικλή Λεύκα «Σκόρπιες Μνήµες» και του καθηγητή της Γαλλικής Φιλολογίας Σταύρου Καλαϊτζόγλου (Σάκη Κλώρη) «Από την απώλεια στην καταλλαγή» και την ιστοσελίδα του ιδίου «Εφήµερος Λόγος».