Κύριε διευθυντά
Στην «Καθημερινή» της 30/5/2023 δημοσιεύθηκε ρεπορτάζ υπό τον τίτλο «Θυροκολλήθηκε το Π.∆. της Βουλής». Ο ειδικός συνεργάτης της εφημερίδος κ. Γ. Μπουρδάρας ξεκινάει με τη –θλιβερή– διαπίστωση: «Με τη “διαδικασία του κατεπείγοντος” … λειτούργησε η Βουλή …Αμέσως μετά την ορκωμοσία των βουλευτών και την επανεκλογή του Προεδρείου, πριν καν … ολοκληρωθεί ο 24ωρος βίος της (η Βουλή) διαλύθηκε εκ νέου προκειμένου να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές». Η αναντίρρητη επανεκλογή του Προεδρείου δείχνει εμφαντικά ότι η όλη κοινοβουλευτική διαδικασία ήταν συνταγματικώς παντελώς περιττή.
Το άρθρο 37 παρ. 3 του Συντάγματος ορίζει ότι σε περίπτωση αποτυχίας της συνολικής διαδικασίας των διερευνητικών εντολών ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναθέτει τον σχηματισμό υπηρεσιακής κυβερνήσεως για τη διενέργεια εκλογών (εντός 30 ημερών) «και διαλύει τη Βουλή». Αυτό έγινε με το Π.Δ. 45/2023 (ΦΕΚ 99Α/22-4-2023), με το οποίο διαλύθηκε η προηγούμενη Βουλή, προκηρύχθηκαν οι εκλογές της 21/5/2023 και συγκλήθηκε η Βουλή που θα εκλεγόταν σε σύνοδο την 1/6/2023. Συνεπώς κατά το Σύνταγμα, μετά την αποτυχία των διερευνητικών εντολών, τη διαπίστωση της αδυναμίας συγκροτήσεως κυβερνήσεως που να απολαύει της εμπιστοσύνης της εκλεγείσης Βουλής και τον διορισμό υπηρεσιακής κυβερνήσεως για τη διενέργεια εκλογών, μπορούσαν να προκηρυχθούν οι συμφωνημένες από τα κόμματα εκλογές για τις 25/6/2023. Δεν επελέγη όμως αυτή η νόμιμη, άμεση, απλή και οικονομικότερη, για τον ισολογισμό του κράτους και για τον ιεροκρύφιο (δεν δημοσιεύεται) ισολογισμό της Βουλής, οδός.
Αυτό έγινε με το Π.Δ. 71/29/5/2023 (ΦΕΚ 122/Α/29-5-2023, με το οποίο διαλύθηκε η νεοεκλεγείσα Βουλή, προκηρύχθηκαν εκλογές γα τις 25/6/2023 και συνεκλήθη η Βουλή που θα εκλεγεί σε σύνοδο την 3/7/2023.
Εν τω μεταξύ, ο δικαιοπαραγωγικός (τα Π.Δ. δεν θεωρούνται τυπικοί νόμοι) ζήλος των αρμοδίων ανωτάτων οργάνων της Πολιτείας εθεώρησε λογικό και αρμόζον να εκδώσει το Π.Δ. 66/2023 (ΦΕΚ 117/Β/23-5-2023) για να προβεί στη σύντμηση της «προθεσμίας» (επί λέξει) συγκλήσεως της εκλεγείσης Βουλής, που αδυνατούσε να στηρίξει κυβέρνηση, κατά 4 ημέρες(!), 28/5 αντί 1/6.
Οπως παρατίθεται στο ρεπορτάζ, ο επανεκλεγείς πρόεδρος της Βουλής (ΠτΒ) εδήλωσε: «Αντιλαμβάνομαι ότι η παρούσα Βουλή είναι “φευγαλέα”, αλλά “αυτή η φευγαλέα Βουλή δεν συνιστά ένα στίγμα γι’ αυτήν, όπως υπονοείται από κάποιες διατυπώσεις περί “Βουλής μιας ημέρας”, περί “βουλευτών ορισμένων ωρών”. Διότι “το φευγαλέον της Βουλής υπαγορεύεται από ύψιστες θεσμικές πρωταρχίες(!), από ύψιστες θεσμικές προτεραιότητες, οι οποίες συγκροτούν κατακτήσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος». Σαφέστατον και αποστομωτικόν, αν και ο Ευριπίδης μας έχει συμβουλεύσει: «Λέγε τι κρείττον του σιγάν ή σιγήν έχε».
Οι ύψιστες θεσμικές πρωταρχίες και προτεραιότητες υπηρετήθηκαν με τη σύγκληση σε σύνοδο και ορκωμοσία μιας προγραμματισμένα θνησιγενούς Βουλής που δεν παρήγαγε κανένα έργο για τη χώρα ή το πολίτευμα.
Το παρελθόν φευγαλέων Βουλών του 24ώρου είναι ιδιαίτερα βεβαρημένο. Το 2012 ο πρόεδρος μιας τέτοιας Βουλής πρόλαβε στο 24ωρο της «θητείας» του να εξυπηρετήσει τις οικογενειακές του θεσμικές προτεραιότητες διορίζοντας θυγατέρα του στο γραφείο του ΠτΒ.
Το αμαρτωλό παρελθόν δικαιολογεί, νομίζω, την καχυποψία, όσων και όποιων πολιτών και δημοσιογράφων υποπτεύονται, ότι αυτή η –συνήθης δυστυχώς– μεθόδευσις σκοπεί να δικαιολογήσει(;) μια πλήρη βουλευτική αποζημίωση για συμμετοχή σε μια μοναδική και περιττή συνεδρίαση της Βουλής. Εύχομαι, αλλά δεν ελπίζω, να κάνουμε λάθος. Εξάλλου υπάρχει πάντα το καταθλιπτικό ερώτημα: «Μήπως έχουν δίκιο αυτοί που έλεγαν ότι οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν»; (Π. Παπακωνσταντίνου, «Καθημερινή» 9/6/2002)