Κύριε διευθυντά
Στην Πάρο, σε αντίθεση με τα άλλα ανεπτυγμένα τουριστικά νησιά, τη Σαντορίνη και κυρίως τη Μύκονο με το τεράστιο αιολικό δυναμικό, σχεδιάζεται η εγκατάσταση δύο αιολικών πάρκων με ένα συνολικό αριθμό 22 μεγάλων ανεμογεννητριών, ισχύος 2,3 MW η καθεμιά και ύψους περίπου 100 μέτρων. Οι ανεμογεννήτριες θα εγκατασταθούν σε πολλές κορυφές της Πάρου, με αποτέλεσμα να είναι ορατές από το 84% της επιφάνειας του νησιού, ενώ ένα δίκτυο νέων ορεινών δρόμων σε συνδυασμό με τη διεύρυνση παλιών μικρών δρόμων και μονοπατιών θα επιφέρουν ανεπανόρθωτη βλάβη στο ευαίσθητο τοπίο του. Πέραν της άμεσης περιβαλλοντικής βλάβης, η εγκατάσταση των δύο αιολικών πάρκων θα επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις και στην οικονομία του νησιού λόγω της προφανούς μείωσης της ελκυστικότητάς του ως προορισμού, όπως άλλωστε εκτιμούν οι αρμοδιότεροι να κρίνουν, δηλαδή οι ίδιοι οι επαγγελματίες του τουρισμού. Σύσσωμη άλλωστε η κοινωνία αλλά και οι Αρχές του τόπου έχουν ταχθεί διαχρονικά με νομικές και όχι μόνον ενέργειες κατά του έργου.
Ενώ εκδικάζεται τις αμέσως επόμενες ημέρες μία ακόμη προσφυγή στο Διοικητικό Εφετείο, προξενεί ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση η επιμονή του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας στην υλοποίηση του έργου. Και αυτό όταν α) το υπό σύνταξη νέο χωροταξικό των ΑΠΕ φέρεται να αντιμετωπίζει τα νησιά ως τόπους στους οποίους λόγω της ιδιομορφίας τους πρέπει η ανάπτυξη των αιολικών πάρκων να είναι περιορισμένη, β) η ανάπτυξη των ΑΠΕ στην Ελλάδα είναι γνωστό ότι έχει φθάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα τα έργα αυτά να μην είναι κρίσιμα για την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας και για την ενεργειακή μετάβαση και γ) είναι προ των πυλών η ανάπτυξη μεγάλων θαλάσσιων αιολικών πάρκων των οποίων οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις θα είναι συγκριτικά πολύ μικρότερες. Ας ελπίσουμε ότι έστω και την τελευταία στιγμή θα εισακουστεί η φωνή της παριανής κοινωνίας, που έχει σοβαρούς, πραγματικούς λόγους να αντιστρατεύεται τη συγκεκριμένη επένδυση.
