«Αυτή είναι η Ελλάδα» διαπίστωνε εν αμύνη, μετά το πολύνεκρο ναυάγιο του «Εξπρές Σάμινα», το 2000, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, σαν ένα λιτό πόρισμα για μια χώρα χτισμένη σε θεμέλια σαθρά. Ηρθε η Παρασκευή 13ης Αυγούστου 2004 –κι αφού είχε προηγηθεί η εθνική ανάταση με την κατάκτηση του ΕURO στο ποδόσφαιρο– μέσω μιας υπέρλαμπρης τελετής έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων (φωτογραφία) για να στείλει φωταγωγημένο μήνυμα σ’ όλο τον κόσμο ότι τελικώς αυτή είναι η αληθινή Ελλάδα κι όχι η «άλλη»· η υποδειγματική διοργάνωση στη συνέχεια έπεισε (και εξέπληξε…) διεθνώς τους πάντες. Η κεκτημένη έπαρση, η ανεμελιά, η απρονοησία των επόμενων χρόνων, υπό τη φενάκη σεμνότητας και ταπεινότητας, οδηγούσαν ατάκτως τη «θωρακισμένη» χώρα στα βράχια της χρεοκοπίας. Τα υπόλοιπα τα ζήσαμε στο πετσί μας με τις πληγές να βαθαίνουν όταν στη συνέχεια οι αγορές δεν σηκώθηκαν να χορέψουν ενώ παίζαμε τα νταούλια μας. Η περιπέτεια του στεγάστρου Καλατράβα είναι άραγε τελευταίο κρούσμα μιας χρόνιας βαθιάς κρατικής «οξείδωσης»;
Κύριε διευθυντά
Ο κίνδυνος να καταρρεύσει το μεταλλικό στέγαστρο του ΟΑΚΑ οδήγησε σε αναστολή της χρήσης του Ολυμπιακού Σταδίου, μέχρις ότου αποκατασταθεί η στατική επάρκεια του στεγάστρου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες των ΜΜΕ, το κόστος αποκατάστασης της στατικής επάρκειας του στεγάστρου εκτιμάται σε 57.000.000 ευρώ.
Η μνήμη μας επιστρέφει 20 χρόνια πίσω, όταν στην Αθήνα εκτελούντο τα έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Το κόστος κατασκευής των ολυμπιακών εγκαταστάσεων ήταν τεράστιο και επιβάρυνε σημαντικά τον προϋπολογισμό της χώρας μας. Ορισμένα μάλιστα έργα εκτελέστηκαν με τη διαδικασία του «επείγοντος», χωρίς να γίνει ο προβλεπόμενος μειοδοτικός διαγωνισμός.
Ορισμένοι οικονομολόγοι διατύπωσαν την άποψη ότι η μεγάλη δαπάνη για τα ολυμπιακά έργα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα στον προθάλαμο της χρεοκοπίας.
Η Ολυμπιακή Επιτροπή, υπεύθυνη για την κατασκευή των έργων, προσπάθησε να μας καθησυχάσει με τα εξής κυρίως επιχειρήματα:
α. Η εκτέλεση των έργων ενισχύει την απασχόληση.
β. Τα ολυμπιακά έργα δεν είναι έργα «μιας χρήσης», διότι θα χρησιμοποιηθούν και μετά την ολοκλήρωση των Αγώνων.
γ. Η μετάδοση των Αγώνων σε όλο τον κόσμο θα προβάλει τη χώρα παγκοσμίως και θα έχουμε μεγάλη αύξηση του τουρισμού.
Ας έλθουμε τώρα στο ΟΑΚΑ. Το μεταλλικό στέγαστρο που προστέθηκε, έργο του γνωστού Ισπανού αρχιτέκτονα Σαντιάγο Καλατράβα, είναι ένα πολύ όμορφο αρχιτεκτονικό δημιούργημα, αλλά με ελάχιστη λειτουργική σκοπιμότητα.
Το στέγαστρο δεν προστατεύει από τη βροχή τον στίβο και το γήπεδο ποδοσφαίρου, αλλά μόνο τους θεατές. Επομένως, μετά μια έντονη βροχόπτωση, ο στίβος και το γήπεδο μπορούν να γίνουν ακατάλληλα με ή χωρίς στέγαστρο.
Οι σιδηροκατασκευές υπόκεινται σε οξείδωση, η οποία όταν προχωρήσει τις καθιστά ακατάλληλες και επικίνδυνες. Η καλή κατασκευή του στεγάστρου του ΟΑΚΑ αλλά και τα μέτρα προστασίας του από την οξείδωση, που προβλέφθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής του, καθυστερεί την οξείδωση αλλά δεν την αποτρέπει. Το στέγαστρο δηλαδή, όπως και κάθε άλλη σιδηροκατασκευή, έχει ένα τέλος.
Γεννάται επομένως το ερώτημα: Μήπως αντί να γίνει επισκευή του στεγάστρου, είναι προτιμότερο να αποξηλωθεί και τα υλικά να διατεθούν στις βιομηχανίες; Μα μπορεί να λειτουργήσει το ΟΑΚΑ χωρίς στέγαστρο;
Ασφαλώς και μπορεί, όπως λειτουργεί το Παναθηναϊκό Στάδιο και τα ποδοσφαιρικά γήπεδα.
