Κύριε διευθυντά
Μετά τις βουλευτικές εκλογές, μου κάνατε την τιμή να δημοσιεύσετε επιστολή μου βάζοντας έναν πολύ εύστοχο τίτλο που περιέγραφε την πορεία του τέως προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ που μόλις είχε αποχωρήσει μετά την ήττα: «Ο καλός ο σέρφερ διαβάζει τα κύματα».
Εκτός από το παρελθόν, είχα επιχειρήσει να προβλέψω ότι ο «σέρφερ» θα επεδίωκε να επανέλθει, ελλείψει άλλων καλών αθλητών, ή καλύτερα, θα τον καλούσαν να επιστρέψει.
Το σχέδιο προέβλεπε την εισαγωγή του νέου και ωραίου καταλύτη, με στόχο την εξώθηση προς τα αριστερά των αριστερών και τη δημιουργία ενός μεγάλου, δυνάμει, χώρου. Ενός χώρου μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ ή –ανάλογα κάποιου νέου τίτλου κόμματος– και του ΠΑΣΟΚ. Ο τέως πρόεδρος θα επέστρεφε για να ηγηθεί.
Ομως, «κανένα σχέδιο μάχης δεν επιβιώνει μετά την έναρξη της μάχης» (σε περιληπτική παράφραση), όπως το διατύπωσε ευφυώς ο Πρώσος στρατάρχης Φον Μόλτκε. Ετσι, σειρά από πράγματα πήγαν στραβά και το χειρότερο, δεν υπήρχαν εναλλακτικά σχέδια (το συγκεκριμένο επιτελείο δεν έχει αυτή την ικανότητα) για την ασφαλή εξέλιξη του εγχειρήματος.
Γενικότερο αποτέλεσμα, ότι ο επιδιωκόμενος μεγάλος χώρος εμφανίστηκε μεν, πλην όμως είναι ασαφής και ανοικτός και σε άλλους, μη ορατούς προς το παρόν, διεκδικητές.
Γιώργο (όπως θα έλεγε ο αείμνηστος Αρσένης) μπλέξαμε…
