Κύριε διευθυντά
Δυστυχώς, δεν έχω την ευχέρεια να επικοινωνώ με σκίτσα για να εκφραστώ όπως οι ευφάνταστοι γελοιογράφοι της «Καθημερινής». Ωστόσο, θα προσπαθήσω να περιγράψω με λέξεις, έστω και παλαιικές, την εικόνα που σχηματίστηκε στη σκέψη μου με αφορμή το έργο τέχνης το οποίο πρόσφατα «παρουσιάστηκε» στον Τύπο. Θα την ζωγράφιζα λοιπόν ως εξής:
Ενας ιερωμένος, όχι η χαριτωμένη φιγούρα του Αγιου Βασίλη των ημερών, άλλα με καλυμμαύκι και γενειάδα, να έχει ανασηκωμένο το μαύρο ράσο του για να φαίνεται το ζωγραφισμένο με μικροσκοπικά λουλουδάκια απαλό κόκκινο εσώρουχό του ή έστω και κομμάτια του και να μας ευλογεί με το «αριστερό» του χέρι.
Δεν νομίζετε ότι η εικόνα αυτή θα μπορούσε για πολλούς να είναι μια καλλιτεχνική διαμαρτυρία για τα όσα κολάσιμα κατά τη γνώμη τους συμβαίνουν στον ορθόδοξο κλήρο και γενικότερα θα καυτηρίαζε την ταλαιπωρημένη έννοια «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»; Η τελευταία έρχεται ασθμαίνουσα.
Καημένε Πικάσο, βιάστηκες να πεθάνεις. Θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε…
