Kύριε διευθυντά
Με μεγάλη θλίψη πληροφορηθήκαμε όλοι μας την εκδημία του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά. Ο καθηγητής Γιανναράς υπήρξε κορυφαία επιστημονική προσωπικότητα, αλλά και η ζωντανή συνείδηση του έθνους, προσπαθώντας πάντα να ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας. Γι’ αυτό άλλωστε και υπήρξε και τακτικός αρθρογράφος της αγαπητής μας «Καθημερινής».
Προ δεκαπενταετίας, ο καθηγητής Γιανναράς μου έκανε την τιμή να με επιλέξει για την αντιμετώπιση ενός σοβαρού προβλήματος στο αγγειακό του σύστημα. Ευτυχώς πήγαν όλα καλά και έκτοτε συνδεθήκαμε πέραν της τυπικής σχέσεως ιατρού – ασθενούς και με μια προσωπική φιλία, για την οποία αισθάνομαι πάντα ευγνωμοσύνη. Στο πλαίσιο των σχέσεων αυτών, με επισκεπτόταν τακτικά στο ιατρείο μου φέρνοντας πάντα ένα ανάτυπο των βιβλίων του, με αποτέλεσμα να σχηματιστεί μια άτυπη μικρή βιβλιοθήκη με τα έργα του. Σκέφθηκα λοιπόν να τα τοποθετήσω στην αίθουσα αναμονής του ιατρείου, μαζί με τα συνήθη πιο εύπεπτα για τους ασθενείς αναγνώσματα, και να παρατηρήσω τη συχνότητα με την οποία επέλεγαν έστω και για λίγα λεπτά να διαβάσουν αποσπάσματα από τα βιβλία του καθηγητή Γιανναρά. Με μεγάλη μου έκπληξη, διαπίστωσα ότι ήταν από τα δημοφιλέστερα αναγνώσματα του χώρου αναμονής και πολλοί ασθενείς σχολίαζαν αυθόρμητα αποσπάσματα των βιβλίων του που είχαν μόλις διαβάσει.
Το αναφέρω αυτό σαν ελάχιστο παράδειγμα του πόσο θελκτικές ήταν οι απόψεις του, ακόμη και όταν το είδος της γραφής του απαιτούσε δεύτερη και τρίτη ανάγνωση για να αντλήσει ο αναγνώστης τη σοφία του μηνύματός του.
Η Ελλάδα έχασε εκτός από το μεγαλείο του πνεύματός του και έναν πραγματικό ευπατρίδη.
Χρήστος Δ. Λιάπης
Ομότιμος καθηγητής Αγγειοχειρουργικής ΕΚΠΑ
