Κύριε διευθυντά
Δύο παρατηρήσεις για την επιστολή του κ. Ιωάννη Κουφάκη (φ. 23/8) που αναφέρεται σε προηγούμενη επιστολή μου με τον πάντοτε ευγενή τρόπο γραφής του.
1. ∆εν αναφέρθηκα στους Τούρκους πολίτες γενικά αλλά στον Τούρκο (του Αττίλα) και στο «Εξπρές του Μεσονυκτίου» που για μένα συμβολίζει τον αυταρχισμό του τουρκικού κράτους, που υπάρχει και σήμερα με τον Ερντογάν. Αρκετοί φυλακισμένοι δημοσιογράφοι, Κούρδοι κ.λπ.
2. Για τη Ρωσία, ότι βοήθησαν αρχικά οι Μπολσεβίκοι τον Κεμάλ οφείλεται στον Βενιζέλο και στην αγγλόφιλη πολιτική του που έστειλε στρατιώτες στην Οδησσό ενάντια στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Παρ’ όλα αυτά, μετά προσφέρθηκαν να μας βοηθήσουν με απεσταλμένο τον Ράντεκ, όταν το μέτωπο στη Μικρά Ασία είχε αρχίσει να καταρρέει, αλλά ο Γούναρης και οι λοιποί αρνήθηκαν. Το μόνο που εζήτησαν οι Μπολσεβίκοι ως αντάλλαγμα ήταν η αναγνώριση του τότε νεαρού σοβιετικού κράτους. Εθνική παράταξη υποτίθεται, της Καταστροφής, αντικομμουνιστές από κούνια. Ελληνική Ιστορία που γράφεται με το αν (νικούσε το ΚΚ θα χανόταν η Μακεδονία) και όχι με το συμβάν (η Μικρά Ασία και η Κύπρος που χάθηκαν με εξουσία τους «εθνικόφρονες»). Για την αναγνώριση της χούντας από τη Σοβιετική Ενωση δεν γνωρίζω. Ξέρω όμως ότι οι Αμερικανοί στους οποίους έχουμε υποταχθεί τυφλά με πληθώρα εξυπηρετήσεων και νατοϊκών βάσεων, βοήθεια από τα αποθέματα των ενόπλων δυνάμεων σε τρίτη χώρα, την επέβαλαν με στόχο, όπως είχα αναφέρει σε προηγούμενη επιστολή μου, τη διχοτόμηση της Κύπρου.
