Κύριε διευθυντά
Νομίζω πως αν ρωτούσατε τους αναγνώστες σας για το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας της Τρίτης 17ης Σεπτεμβρίου με την εικόνα του Ναού του Ποσειδώνα φωτιζομένου με τον νέο φωτισμό, και τη σημείωση για τη λαμπρή εκδήλωση που έλαβε χώρα στον λατρεμένο χώρο, θα σας έλεγαν πως αυτό ήταν, αν όχι το καλύτερο, αλλά οπωσδήποτε στα καλύτερα μέχρι αυτής της πρόσφατης ημερομηνίας του έτους που διανύουμε.
Αλήθεια ας σκεφθούμε αυτήν την εικόνα, της ομορφιάς και της ιστορίας με την οποία αυτή είναι δεμένη, ως διάλειμμα στις ανησυχίες για όλα τα θέματα της επικαιρότητας στη χώρα μας αλλά και στον κόσμο με τις εικόνες των ανελέητων καταστροφών και των ανθρώπινων δραμάτων των πολέμων γύρω μας, της πολιτικής διαμάχης στη χώρα μας και στην Ευρώπη, την τρέχουσα εκλογική διαμάχη στις ΗΠΑ αλλά και στα άλλα θέματα και πάντα τα εθνικά μας με τους κακόβουλους γείτονές μας.
Πριν πω λίγα λόγια για το ξεχωριστό αυτό μνημείο-σύμβολο της ελληνικής μας θαλασσινής ιστορίας, θα ήθελα και εγώ να ενώσω τη χαρά και συγκίνησή μου στα τόσα συγχαρητήρια στην καθηγήτρια κ. Ελευθερία Ντεκώ για άλλη μια μνημειώδη εργασία φωτισμού των μνημείων μας και να εκφράσω τη χαρά για την εκδήλωση των εγκαινίων στο υποβλητικό περιβάλλον του ναού. Ο Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο αποτελεί ένα αξιοθέατο όχι μόνο για αυτούς που τον επισκέπτονται από τη στεριά. Είναι και για τις χιλιάδες ανά 24ωρο διαπλέοντα την περιοχή πλοία.
Τώρα με τον νέο φωτισμό θα φαντάζει ακόμη πιο υπέροχο στη διάρκεια της νύχτας από το μαγευτικό λυκόφως ως το λυκαυγές. Θα δηλώνει έτσι ακόμη πιο εντυπωσιακά στους διαπλέοντες πως αυτά τα νερά είναι τα Υγρά Κέλευθα του Ομήρου στα οποία από την εποχή του ο ελληνικός πολιτισμός έπλεε με τα πλοία του και έκτιζε τέτοια μνημεία του πιο υψηλού πολιτισμού της οικουμένης σε πόλεις, σε βουνά, σε ακτές, σε νησιά και όχι μόνο εδώ στην κοιτίδα του, αλλά και όπου ταξίδευε στη γνωστή του πριν από χιλιετίες Μεσόγειο και Εύξεινο.
Ο ναός κτισμένος στους ίδιους χρόνους με τον Παρθενώνα (450-440 π.Χ.) στα ερείπια παλαιοτέρου στο Σούνιο, ήταν πια ένα ιερό μνημείο της ελληνικής θαλασσινής ιστορίας. Γιατί ήταν κτισμένος στο Σούνιο το φορτωμένο με τον μύθο του Αιγέα και την ονομασία από εκεί του Αιγαίου Πελάγους, γιατί ήταν και αυτός χαρακτηριστικό της Αθηναϊκής ναυτικής ηγεμονίας αφιερωμένος στον παντοδύναμο θεό της θάλασσας Ποσειδώνα στον οποίο ο αφιερωμένος σε αυτόν Ομηρικός Υμνος λέγει: «Διπλή τιμή του δώσαν οι Θεοί, να είναι των ίππων δαμαστής και καραβιών σωτήρας», και τον παρακαλεί στη συνέχεια «και μάκαρ ευμενές ήτορ έχων πλώουσιν άρηγε»: φράση η οποία εύκολα μεταφέρεται στην καθομιλουμένη μας: «και μακάριε μεγαλόψυχα βοήθα τους πλέοντες».
Οι λίγοι στίχοι για αυτό το μνημείο υπό τον τίτλο «Αγνάντιο Αιγαίου» που δείχνονται πιο πάνω είναι το προοίμιο της αφήγησης με στίχους στιγμών και περιόδων της πολυαίωνης ναυτικής μας ιστορίας, κύριο μέρος της ποιητικής συλλογής «Ο ναυτικός σάκκος» του υπογράφοντος.
*Αντιναύαρχος Π.Ν. ε.α
