Κύριε διευθυντά
Διάβασα την επιστολή του κ. Ματθαίου ∆ημητρίου, πλοιάρχου του Π.Ν. ε.α., το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μη προσέλευση υποψηφίων για εισαγωγή στις στρατιωτικές σχολές είναι ανησυχητική και θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά όχι μόνο την πολιτεία αλλά και την κοινωνία μας, η οποία δεν είναι άμοιρη ευθυνών.
Ας μου επιτρέψει όμως ο κ. Δημητρίου να διαφωνήσω μαζί του σε κάποιες συγκρίσεις που κάνει με το Εμπορικό Ναυτικό. Την εποχή του 1965 που αναφέρεται, έδωσα εξετάσεις στη σχολή Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού.
Επειτα από ιατρικές εξετάσεις διαγωνιστήκαμε σχεδόν στα ίδια μαθήματα και με την ίδια μέθοδο του «νοκ άουτ» και ο βαθμός δυσκολίας εισαγωγής τότε μεγάλος. Δεν πληρώναμε τα δίδακτρα και τη διαμονή, όμως πληρώναμε το φαγητό μας, περάσαμε καψόνια και είχαμε ποινολόγιο και στερήσεις εξόδου.
Ο μισθός μου μετά τη σχολή δεν ήταν 10.000 δρχ. αλλά 40 λίρες Αγγλίας (84 δρχ./λίρα) δηλαδή 3.360 δρχ. και οι κρατήσεις 462 δρχ. (5,5 λίρες) καθαρά 2.898 δρχ.
Το πρώτο μου μπάρκο ήταν 24 μήνες.
Εν συνεχεία υπηρέτησα στο Π.Ν. 30 μήνες και δύο χρόνια αργότερα πέντε μήνες επιστράτευση.
Μπορεί κ. Δημητρίου και οι δύο μας να εργαζόμαστε στη θάλασσα, αλλά εσείς από την ημέρα που αρχίσατε την επαγγελματική σας καριέρα μέχρι που βγήκατε στη σύνταξη κάθε μήνα έτρεχε ο μισθός, ενώ ο δικός μου μόνο όταν ήμουν στο πλοίο.
Δεν θα συγκρίνω βέβαια τις συνθήκες εργασίας στο Π.Ν. με το Ε.Ν. γιατί πρόκειται για την ημέρα με τη νύκτα.
Εζησα συνολικά 35 μήνες στο Π.Ν. (ναρκαλιευτικό «Αύρα», πετρελαιοφόρο «Αρέθουσα», αρματαγωγό «Ρόδος») και έχω το δικαίωμα σύγκρισης.
Εσείς;
