Κύριε διευθυντά
Διάβασα με ενδιαφέρον, αλλά και με κάποια έκπληξη, το άρθρο της κ. Σ. Βούλγαρη, που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της «Καθημερινής» του Σαββάτου (11/01/14). Επειδή παρακολουθώ αρκετά χρόνια τις παραστάσεις της Λυρικής Σκηνής και έχοντας διαπιστώσει τα τελευταία χρόνια με ικανοποίηση μια σημαντικότατη βελτίωση στην ποιότητα των συντελεστών τους, περίμενα, βλέποντας τον τίτλο του άρθρου, «Η δύναμη της ανανέωσης στη Λυρική», να διαβάσω μια ολοκληρωμένη παρουσίαση των λόγων που συνέβαλαν σε αυτήν την ανανεωτική πορεία του μπαλέτου της ΕΛΣ.
Αντ’ αυτού, διάβασα πως «το πρόσωπο της ανανέωσης και η νέα εποχή του Μπαλέτου της ΕΛΣ» είναι η κ. Μαρία Κουσουνή!
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω με την υπερβολή αυτή καθώς στο δυναμικό της ΕΛΣ υπάρχουν κατά γενική ομολογία πολλοί και εξαιρετικοί καλλιτέχνες. Το βέβαιο είναι πάντως ότι το άρθρο της κ. Βούλγαρη είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στην κ. Κουσουνή, όπως εξάλλου φανερώνουν και οι οκτώ (!) φωτογραφίες που το πλαισιώνουν, όλες δηλαδή. Αυτό θα το καταλάβαινα αν επρόκειτο για μια προσωπική της παρουσίαση.
Oμως, είναι αλήθεια λυπηρό και άδικο, να γράφεις ένα άρθρο για την ανανέωση της Λυρικής Σκηνής και να μην αναφέρεσαι σε άλλους συντελεστές που την κράτησαν ψηλά τα τελευταία δέκα χρόνια, χορευτές, χορογράφους κ.ά. όπως τους πρώτους χορευτές Σταυρούλα Καμπουράκη, Ντανίλο Ζέκα, Βίκυ Ισαακίδου, Αιμιλία Γάσπαρη, Igor Siatzko, Αλίνα Στεργιανού, Στράτο Παπανούση και άλλους ανάλογα σπουδαίους συντελεστές.
Και μάλιστα, αφού η κ. Βούλγαρη θέλησε να στηρίξει το άρθρο της πάνω στην υπέροχη παράσταση του «Καρυοθραύστη» σε σκηνοθεσία Τζανέλλα, της υπενθυμίζω ότι η κ. Κουσουνή, αν δεν κάνω λάθος, χόρεψε σε μία από τις 15 παραστάσεις του έργου, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν διάβασα αντίστοιχα σχόλια και για τους συντελεστές των άλλων παραστάσεων!
Δεν θέλω με τίποτα να μειώσω την αξία της κ. Κουσουνή με τις παρατηρήσεις μου αυτές. Oμως, δεν μπορώ ως «οπαδός» της νέας πορείας της ΕΛΣ και του έργου του καλλιτεχνικού της διευθυντή κ. Μύρωνα Μιχαηλίδη να μην τοποθετήσω στο επίπεδο που τους αξίζει, όλους τους συντελεστές που συνέβαλαν στην ανανέωση αυτή.
Είμαι βέβαιος πως ο κ. Μιχαηλίδης, με την πολυετή του εμπειρία, γνωρίζει τον τρόπο να κρατάει τις δέουσες ισορροπίες στον ευαίσθητο αυτό χώρο της τέχνης, όπως επίσης είμαι βέβαιος επίσης ότι πολλοί τακτικοί θεατές της ΕΛΣ θα συμμερισθούν τις απόψεις μου διαβάζοντας το συγκεκριμένο άρθρο της κ. Βούλγαρη.
Δρ. Διονυσης Γαγγας – Νομικός
Για «μπαταχτσήδες» δανειολήπτες
Κύριε διευθυντά
Εάν το δίδυμο «τρόικα-τράπεζες» ήθελε ειλικρινά να αντιμετωπίσει το οξύτατο πρόβλημα των πλειστηριασμών, μέσα από μία ρύθμιση, που θα διασφάλιζε τη συνταγματικά προστατευόμενη πρώτη κατοικία των πραγματικά ανήμπορων δανειοληπτών, χωρίς να θίγονται οι νόμιμες απαιτήσεις των δανειοδοτριών τραπεζών, από αυτούς «που έχουν και δεν πληρώνουν τα δανεικά», θα μπορούσε να το κάνει και μάλιστα με τις πολύ λιγότερες κοινωνικές και «τραπεζο-οικονομικές» παράπλευρες απώλειες. Και αυτό γιατί το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο είναι τόσο ισχυρό και επαρκές, ώστε να επιτρέπει αφενός μεν τη διαμόρφωση μιας νομικά τεκμηριωμένης αντι-επιχειρηματολογίας στο τροϊκανό επιχείρημα: «Οι πλειστηριασμοί πρέπει να… ανοίξουν για να αποκαλυφθούν οι “κρυπτόμενοι” πίσω από τις προστατευτικές διατάξεις του νόμου μπαταχτσήδες και να κληθούν να πληρώσουν τα δάνειά τους και αφετέρου τη δρομολόγηση μιας καθαρής και κοινωνικά αποδεκτής λύσης στο πρόβλημα. Πράγματι:
α) Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 87 του Ν.Δ. 17.7/13.8.1923 και 4 ν. 5368/1932, που κατά το άρ. 52 αρ. 3 ΕισΝΚΠολΔ (Εισαγωγικού Νόμου Κώδικα Διοικητικής Οικονομίας) εξακολουθούν να ισχύουν, «η απαίτηση που απορρέει από την κύρια σύμβαση που εξυπηρετεί ο τραπεζικός λογαριασμός, προς ανάληψη του εμφανιζόμενου πιστωτικού υπολοίπου, δύναται να κατασχεθεί στα χέρια τράπεζας ως τρίτης, προς ικανοποίηση χρηματικής απαίτησης των δανειστών του δικαιούχου». Ενώ με την απόφαση 1812/2007, το πρώτο τμήμα του Αρείου Πάγου έχει κρίνει ότι «ακόμη και στην περίπτωση συνδικαιούχων, η τράπεζα μπορεί να συμψηφίζει απαιτήσεις της από το σύνολο του λογαριασμού».
β) Κατά το άρθρο 24 ν. 2915/2001 «το απόρρητο της κάθε μορφής κατάθεσης σε πιστωτικά ιδρύματα δεν ισχύει έναντι του δανειστή που έχει δικαίωμα κατάσχεσης της περιουσίας του δικαιούχου». Επομένως, εάν ο κακοπληρωτής δανειολήπτης από μία τράπεζα:
– Εχει κατάθεση σε λογαριασμό της ίδιας τράπεζας, τότε η τελευταία, νόμιμα ενεργούσα, μπορεί αυτόματα να «τραβήξει» από τον λογαριασμό του τα χρωστούμενα.
– Εχει κατάθεση στην τράπεζα Β και χρωστάει στην τράπεζα Α, τότε μετά την ανωτέρω νόμιμη άρση του τραπεζικού απόρρητου η δανείστρια τράπεζα Α μπορεί να εκδώσει κατασχετήριο και να κατασχέσει τα οφειλόμενα από τον καταθετικό λογαριασμό που ο εν λόγω μπαταχτσής διατηρεί στη Β.
Τέλος,
– Εχει βγάλει τα χρήματά του στο εξωτερικό. Τότε ο κ. Προβόπουλος, ως διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος, εάν φυσικά το θελήσει, μπορεί με το «πάτημα ενός κουμπιού» να πληροφορηθεί σε ποια τράπεζα του εξωτερικού έχει καταθέσει τα χρήματά του και αμέσως να το μάθει η δανείστρια ελληνική τράπεζα. Η οποία, με παρεμφερείς διαδικασίες, που θα λαμβάνουν υπόψη το δίκαιο της χώρας που λειτουργεί η ξένη τράπεζα, θα μπορέσει να κατασχέσει τα οφειλόμενα.
Επομένως, σε κάθε περίπτωση είναι πλέον νομικά εφικτό και στο χέρι των τραπεζών, οι ελάχιστοι μπαταχτσήδες δανειολήπτες (σ.σ. που ενώ μπορούν δεν πληρώνουν) να «αποκαλυφθούν» και εντεύθεν οι δανείστριες τράπεζες να εισπράξουν αναγκαστικά καθυστερούμενες δόσεις. Και βέβαια αυτό μπορεί να γίνει χωρίς κατ’ ανάγκη να χρειασθεί μια οριζόντια ή με ορισμένες παραλλαγές άρση απαγόρευσης των πλειστηριασμών, που θα ξεσπιτώνει ή θα κρατάει στην ομηρία των τραπεζών τους πολύ περισσότερους αδύναμους δανειολήπτες.
Δυστυχώς, η δικαιολογητική βάση της επιχειρηματολογίας υπέρ του «ξεπαγώματος» των πλειστηριασμών αποδεικνύεται ένα φτηνό σόφισμα, το οποίο τόσο η έντυπη όσο και ηλεκτρονική δημοσιογραφία οφείλουν να καταδικάσουν ως ψευδές, ανυπόστατο, αλλά και παραπλανητικό.
Αντωνης Κ. Κολιατσος – Μαθηματικός – δημοσιογράφος
Eύγε κύριε πρωθυπουργέ
Kύριε διευθυντά
Mε την ανεξάρτητη τρίτη ματιά παρακολουθούμε τα δρώμενα στην πατρίδα μας και μας πιάνει θλίψη. Aυτή την πολύ κρίσιμη περίοδο βρέθηκε ένας ικανότατος πρωθυπουργός και προσπαθεί με το επιτελείο του να βάλει κάποια σειρά σε όλους τους τομείς της δημόσιας διοίκησης της χώρας… Δυστυχώς παρατηρούμε ότι τον πολεμούν οι πάντες όχι βέβαια τον κ. Σαμαρά, αλλά τη χώρα τους και οι περισσότεροι εξ αυτών για προσωπικά, κομματικά και συντεχνιακά συμφέροντα, όπως οι υπεύθυνοι της παιδείας και αλλού. Aπό την παιδεία μπαίνουν οι βάσεις για μια σωστή και έννομη Δημοκρατία. Tο πλείστον των πολιτικών φωνασκούν, στα πανάθλια κανάλια, ότι δήθεν ενδιαφέρονται για το καλό του λαού και της χώρας, ψεύδος και υποκρισία.
Tο μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η ψήφος και η επανεκλογή τους, διότι αυτό είναι το επάγγελμά τους, δεν το βλέπουν ως λειτούργημα. Aπαλλαγείτε από τους πολιτικούς που σκέπτονται το προσωπικό συμφέρον είτε 11 είναι αυτοί είτε 58 που απέτυχαν στην προηγούμενη «καριέρα» τους και τρέχουν να βρουν καταφύγιο όπου να ’ναι και με όποιον να ’ναι… Tι ντροπή. – Δυστυχώς υπάρχει και μια αντιπολίτευση η οποία πολεμά τη σταθερότητα της χώρας με λόγια και με πράξεις. Aλίμονο στους «ψηφοφόρους» της που δεν έχουν αντιληφθεί το τι τους περιμένει αν την ψηφίσουν για κυβέρνηση.
Kουράγιο κύριε πρωθυπουργέ και οι σώφρονες Eλληνες πιστεύουν στο πρόσωπό σας, διότι δεν υπάρχει άλλος ηγέτης στη σημερινή Eλλάδα – όπως παρακολουθούμε έχετε την αναγνώριση όλων των ηγετών των άλλων χωρών της E.E.
Eύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο έργο σας και το 2014 με την ανάληψιν των καθηκόντων της ευρωπαϊκής προεδρίας να φέρει κάθε επιτυχία.
Δημητρης Σκεπαρνιας – Γενεύη